Jednokomórkowce dzięki Ziemi-śnieżce zmieniły obyczaje

Na Ziemi musiało być zimno. Bardzo zimno. Lodowce pokryły ją warstwą grubości kilku kilometrów. Do dziś pozostaje dyskusyjne, czy również we wszystkich rejonach tropikalnych, wokół równika. Tym etapem w rozwoju naszego globu zajął się prof. Carl Simpson z Univeristy of Colorado w Boulder, Kolorado. Jemu poświęcił większość życia i prac naukowych.

Ostatnio doszedł do wniosku, że chłód ma swoje plusy. Zimna woda staje się bardziej lepka – nawet cztery razy. W związku z tym organizmy jednokomórkowe sklejają się w twory wielokomórkowe. I tak już pozostają. Dowiedziono tego jakiś czas temu za pomocą modelowania komputerowego. Teraz prof. Simpson wraz ze swoją magistrantką Andreą Halling – autorzy najnowszej pracy, jeszcze nie zrecenzowanej, ale już umieszczonej na stronie preprintów: bioxiv.org. – ponownie wzięli temat na tapet, tyle że przeprowadzili eksperyment. Zajęli się jednokomórkowymi zielenicami. I stwierdzili, że gdy tylko natknęły się one na gęstszy żel, tworzyły skoordynowane grupy. Umieszczone następnie w wodzie o niższej lepkości, pozostały w takim stanie tak długo, jak badacze je obserwowali, co mogło to trwać nawet 100 pokoleń.

Gdy Ziemia-śnieżka ustąpiła, pojawiły się wielokomórkowe zwierzęta zwane fauną z Ediacara. Nikt dokładnie nie wie, czym one były. Wielu badaczy sądzi, że nie przypominały późniejszych zwierząt, ale są i tacy, którzy doszukują się u nich struktur podobnych jak u skomplikowanych organizmów. Czymkolwiek by były te „nieudane eksperymenty ewolucji”, jak się je nazywa, można teraz z dużą dozą pewności stwierdzić, że ich pojawienie się było możliwe dzięki zlodowaceniu.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.