Czy efekt Mozarta istnieje?

Całe zamieszanie zaczęło się w 1991 r., gdy francuski otolaryngolog i wynalazca Alfred A. Tomatis opublikował artykuł „Dlaczego Mozart?”, w którym opisywał, jak muzyka tego kompozytora może być środkiem w terapii różnych schorzeń, np. dysleksji, autyzmu, schizofrenii, padaczki czy depresji. W tym celu skonstruował urządzenie, zwane elektronicznym uchem. Dziś idee Tomatisa uznawane są za pseudonaukowe.

Potem był Don Campbell i jego artykuł z 1993 r. w prestiżowym piśmie „Nature”.