Kobiety naukowców
Książka Aleksandry Glapy-Nowak prezentuje portrety ponad 20 kobiet, które w mniejszym lub większym stopniu wspierały swoich partnerów w pracy naukowej. Niektóre robiły to bezpośrednio, uczestnicząc w badaniach. Inne z kolei zapewniały swoim mężczyznom spokój i ciepło domowego ogniska. Czy panowie to doceniali? Nie wszyscy.
W książce występuje wiele postaci – od tych bardzo zaangażowanych w pracę naukową, jak Zofia Weigl, która w ramach badań była też karmicielką wszy, aż do takich, które dbały tylko o dobrostan męża, jak np. Emmy Koch. Są też postaci dramatyczne, jak Clara Haber, która choć sama bardzo wykształcona (pierwsza kobieta doktor uniwersytetu we Wrocławiu), usunęła się w cień. Prawdopodobną przyczyną jej tragicznej samobójczej śmierci było to, że dowiedziała się o próbach użycia gazów bojowych, osobiście nadzorowanych przez jej męża. W książce znajduje się też wyciskająca łzy opowieść o żonie Richarda Feynmana, Arline. Tu mamy przykład wielkiego oddania zapracowanego mężczyzny swojej chorej żonie. Polecam też piękną opowieść o słabo znanej postaci Hanny Hirszfeld, żony wybitnego Ludwika Hirszfelda.
W tej galerii jest też kobieta wyjątkowa – Maria Skłodowska-Curie. Nie dość, że była równorzędnym partnerem swojego męża Piotra, to po jego śmierci twardo realizowała swoje zadania naukowe (oraz domowe, matczyne), nie bacząc na jednoznacznie mizoginiczne podejście świata uczonych do kobiet. Ona w zasadzie nie była kobietą naukowca, ale kobietą naukowcem. Wielka postać.
Bardzo polecam tę lekturę każdemu.
Aleksandra Glapa-Nowak, Kobiety naukowców, Axis Mundi, Warszawa 2024