Gigant na autostradzie. W Czechach odkryto największy grobowiec w Europie
To, co duże i stare budzi największe zainteresowanie, a odkryty 88 km od Pragi grobowiec doskonale te dwa wymagania spełnia: jest największy i ma ok. 6 tys. lat. Co prawda, nie wiadomo jak wysoki był ten drewniano-ziemny nasyp w kształcie wydłużonego trapezu (dziś jest całkowicie zniwelowany), ale ma 190 m długości i w najszerszym miejscu ciągnie się przez 15 m.
Jest to typowy dla neolitycznej kultury pucharów lejowatych (4200-2900 p.n.e.) megaksylon (gr. mega – wielki, xylon – drewno), czyli megalityczna budowla wznoszona w tych regionach Europy, w których brakowało kamienia. Na terenie ziem polskich mamy wiele takich grobowców na Kujawach (stąd ich nazwa – „grobowce kujawskie”), w Wielkopolsce i Małopolsce. Te na północy, np. w Wietrzychowicach czy w Brześciu Kujawskim, mają tzw. kamienny płaszcz. Typowe megaksylony znane są z terenów lessów małopolskich m.in. ze Słonowic koło Kazimierzy Wielkiej. Z tym że u nas największe z trapezowatych grobowców kultury pucharów lejkowatych mają najwyżej 120 m długości.
W skrócie
Czescy archeolodzy natrafili na tę konstrukcję w trakcie budowy autostrady, dzięki śladom po słupach palisady wokół całkowicie zniwelowanego przez orkę nasypu.
W najszerszej części kurhanu znaleziono szczątki dwóch osób, mających najprawdopodobniej status uprzywilejowanych. Jedyne, co przy nich znaleziono, to jednak skromne naczynie ceramiczne i kilka narzędzi krzemiennych oraz groty strzał. Szkielety leżą na lewym boku z głowami zwróconymi na północ, przy czym jeden w drewnianej komorze, o czym świadczą ślady słupów w jej rogach.
Poza tym w megaksylonie pochowano później jeszcze cztery inne osoby, a wokół niego znaleziono jeszcze ok. 30 późniejszych pochówków. Teraz szczątki zmarłych są badane, aby sprawdzić, czy byli ze sobą spokrewnieni. Jest to o tyle ważne, że pozwoli stwierdzić czy mamy do czynienia rodzajem neolitycznej dynastii.
Monumentalne grobowce z neolitu są dla badaczy zagadką, bo uważa się, że to był okres, w którym nie było jeszcze ugruntowanych struktur władzy oraz różnic majątkowych (na co wskazuje wyjątkowo ubogie wyposażenie przedstawicieli kultury pucharów lejkowatych, w tym i tych pochowanych pod olbrzymimi nasypami lub w kamiennych kolosach w Europie Zachodniej). Badacze przypuszczają, że w przypadku tych wielkich grobowców nie tyle chodziło o osoby, ile o sam monument. Był on punktem orientacyjnym wyznaczającym zasięg wpływów danego plemienia oraz centrum kultowym, gdzie czczono duchy przodków.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.