Shutterstock
Człowiek

Wyspa Wielkanocna: Polinezyjczycy wyprzedzili Kolumba

Rapa Nui: tu upadła cywilizacja? Nieprawda. Wyspa Wielkanocna odsłania swoje tajemnice
Człowiek

Rapa Nui: tu upadła cywilizacja? Nieprawda. Wyspa Wielkanocna odsłania swoje tajemnice

Rapa Nui nie była areną zbrodni ekologicznej, która doprowadziła do upadku wielkiej cywilizacji. Nowe badania dowodzą, że jej historia może wręcz stanowić pozytywną inspirację.

Badania antycznego DNA mieszkańców Rapa Nui to kolejny dowód na to, że teza Jareda Diamonda o upadku tamtejszej cywilizacji jest błędna. Ujawniły jednak dużo więcej.  

Rapa Nui to jedno z najbardziej odizolowanych zamieszkanych przez człowieka miejsc na świecie. Wyspa ta przyciąga uwagę badaczy ze względu na swoje niezwykłe dziedzictwo, którego symbolem są monumentalne posągi moai. Jednak historia mieszkańców Rapa Nui pozostaje tematem wielu debat i kontrowersji. Dwa główne zagadnienia badane przez naukowców to możliwość katastrofalnego załamania się populacji na skutek nadmiernej eksploatacji zasobów naturalnych oraz potencjalny kontakt z Amerykami przed przybyciem Europejczyków.

W „Nature” właśnie ukazały się wyniki badania genomu 15 mieszkańców wyspy, którzy żyli między 1670 a 1950 r. Osoby te okazały się mieć pochodzenie polinezyjskie, co potwierdza wcześniejsze tezy na temat migracji Polinezyjczyków na wyspę ok. 1250 r. Co więcej, zarówno u historycznych, jak i współczesnych mieszkańców Rapa Nui zidentyfikowano domieszkę DNA rdzennych mieszkańców Ameryk, co sugeruje, że między 1250 a 1430 r. mogło dość do kontaktu z Nowym Światem.

Po raz kolejny potwierdziło się zatem, że hipoteza ekocydu, według której mieszkańcy wyspy mieli doprowadzić do katastrofalnego załamania populacji w XVII w. poprzez nadmierną eksploatację zasobów naturalnych, wojny i głód, jest błędna. Badania genetyczne wykazały, że nie doszło do znacznego zmniejszenia liczebności populacji wyspy w tym okresie. Wręcz przeciwnie: była ona stabilniejsza i rosła.


Sięgnij do źródeł

Ancient Rapanui genomes reveal resilience and pre-European contact with the Americas

Badacze chcieli się też na temat kontaktu z mieszkańcami Ameryk dowiedzieć czegoś więcej. W DNA historycznych Rapanueńczyków, którzy pochodzili z Polinezji, było ok. 10 proc. domieszki pochodzenia rdzennie amerykańskiego, a analizy statystyczne potwierdziły, że pojawiła się ona przed przybyciem Europejczyków na wyspę. Oznacza to, że Polinezyjczycy odbyli transoceaniczne podróże do Ameryki na długo przed Krzysztofem Kolumbem, co zresztą zgadza się z prowadzonymi już wcześniej badaniami genetycznymi i szczątkami kostnymi polinezyjskich kur znajdowanymi w Ameryce Południowej.

Wiele pytań pozostaje jednak nadal bez odpowiedzi. Na przykład, nie jest jasne, jak dokładnie doszło do kontaktu między Wyspą Wielkanocną a Nowym Światem oraz jakie były skutki tych interakcji dla obu społeczności. Aby odpowiedzieć na to pytanie, potrzebne są dalsze badania nad historycznymi genomami mieszkańców innych wysp Polinezji oraz Ameryk.

Odkrycia te mają duże znaczenie dla współczesnych mieszkańców wyspy. Osoby zbadane w ramach tego projektu mogą starać się o zwrot szczątków swoich przodków, które znajdują się w muzeach na całym świecie.


Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną