Po kły morsów nordyccy myśliwi zapuszczali się na koniec świata
Kły morsa (tak, kły, nie ciosy; szczególnie silnie rozwinięte u samców) były bardzo cenione w średniowiecznej Europie, bo ze względy na swoją trwałość świetnie nadawały się do tworzenia ozdób, rzeźb czy innych przedmiotów luksusowych. Dostarczali je nordyccy handlarze. To było tak intratne zajęcie, że porzucili inne, w tym rolnictwo i stali się monopolistami. Szczyt importu kłów przypadł na rok 1250. Ich źródło pozostawało nieznane.
Zespół badawczy Emily Ruiz-Puerty wydatował artefakty znalezione w Europie na 900–1500 r. Następnie przeprowadził ich analizę genetyczną. Okazało się, że połowa pochodziła od morsów zamieszkujących Pikialasorsuaq, znane również jako North Water Polynya – obszar w północnej Cieśninie Davisa, na północny zachód od Grenlandii. To sugeruje, że nordyccy myśliwi musieli eksplorować odległe arktyczne, szczególnie po wyczerpaniu lokalnych zasobów na Islandii.
Sięgnij do źródeł
Badania naukowe: Greenland Norse walrus exploitation deep into the Arctic
Badania rozjaśniają także kwestię relacji między Nordykami a rdzennymi ludami północnoamerykańskiej Arktyki – Inuitami z grup Tuniit i Thule. Wczesne dowody sugerowały istnienie handlu między tymi grupami, jednak zakres i charakter tych kontaktów były niejasne. Wyniki analizy wskazują, że początkowo nordyccy myśliwi unikali obszarów zamieszkiwanych przez Inuitów. Swoje tereny łowieckie postanowili rozszerzyć po 1120 r. n.e. A to mogło prowadzić do częstszych kontaktów z miejscowymi społecznościami Arktyki. Chociaż dowody na te interakcje są wciąż niepełne, badacze uważają, że własnie Pikialasorsuaq mógł być miejscem, gdzie dochodziło do pierwszych kontaktów między Nordykami a rdzennymi mieszkańcami Arktyki. Ten teren – piszą badacze – „może zostać zidentyfikowany jako najbardziej prawdopodobna arena wczesnych faz wokółbiegunowej globalizacji” – piszą badacze.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.