Rodzina z Pompei: fakt czy romantyczne wyobrażenie
Gdy w XVIII w. archeolodzy zaczęli wykopaliska w Pompejach, natrafiali na ciała ofiar. A właściwie na przestrzenie, jakie pozostawiły w popiołach wyrzuconych podczas erupcji Wezuwiusza w 79 r. Dopiero włoski archeolog Giuseppe Fiorelli ok. 1863 r. wpadł na pomysł jak wykonać odlewy ich ciał. Opracował innowacyjną metodę polegającą na wypełnianiu owych pustek specjalną mieszanką gipsu. Dzięki temu możliwe było stworzenie trójwymiarowych „rzeźb” przedstawiających ludzi w ostatnich chwilach ich życia. Te odlewy przez dekady przyciągały turystów i badaczy, jako namacalny ślad tragedii miasta.
Ciała dwójki dorosłych i dziecka znalezione w „Domu Złotej Bransolety” zinterpretowano jako rodzinę (za matkę uznano postać, która miała na ręku bransoletę właśnie). Wskazywało na to ich ułożenie – jakby dorośli próbowali chronić swoje dziecko. To wszystko wpisywało się w XIX-wieczne wyobrażenia o rolach społecznych i rodzinie. Analiza DNA ten wzruszający obraz właśnie drastycznie przemalowała.
Sięgnij do źródeł
Badania naukowe: Ancient DNA challenges prevailing interpretations of the Pompeii plaster casts
DNA pochodzi z fragmentów kości, które pozostały wewnątrz odlewów, co przy pobieraniu próbek wymagało ogromnej precyzji – kości zmieszane z masą gipsową są bardzo kruche. (Próbowano to zresztą zrobić z 14 odlewów, ale udało się tylko z pięciu, dzięki temu, że skoncentrowano się tylko na wybranych markerach genetycznych). Badania wykazały, że osoby z „Domu złotej bransolety” są niespokrewnionymi ze sobą mężczyznami o nierzymskim pochodzeniu (podobnie jak pozostałe dwie, których szczątki udało się przebadać). Ich przodkowie pochodzili z rejonów takich jak Anatolia, Lewant, a nawet Afryka Północna. Ten kosmopolityczny charakter Pompejów nie powinien dziwić, w końcu było to miasto portowe, a Imperium Rzymskie sprzyjało migracji i stałej wymianie kulturowej.
Mało zaskakujące są także niezgodne z dawniejszymi wyobrażeniem wyniki badań. Uwarunkowania czasów, w których dochodzi do odkrycia, miewają wpływ na interpretację, a XIX-wieczni badacze nie dysponowali technikami, które pozwoliłyby im je zweryfikować.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.