Kości astronautów mają mało czasu na odbudowę

Przebywanie poza Ziemią oznacza dla organizmów astronautów wiele wyzwań. Jednym z nich jest resorpcja kości. Kluczowe w tym procesie są osteoklasty, które odpowiadają za rozkład starej lub uszkodzonej tkanki. Później do akcji przystępują osteoblasty tworzące nową tkankę kostną, zapewniając szkieletowi odpowiednią. Mikrograwitacja powoduje, że kości są mechanicznie odciążone, a więc ich odbudowa następuje znacznie wolniej niż to konieczne w warunkach ziemskich.

Zespół uczonych, wśród których pierwszym autorem jest Matthias Walle z University of Calgary, zbadał kości 17 astronautów, którzy przebywali w kosmosie od 4 do 7 miesięcy. Naukowców interesowało, jak szybko po zakończeniu misji mogą one wrócić do stanu sprzed wylotu. Zastosowano obrazowanie metodą obwodowej tomografii komputerowej o wysokiej rozdzielczości (HR-pQCT).

Okazało się, że przez pierwsze sześć miesięcy po powrocie do ziemskiej grawitacji kości odbudowują się w 31,8 proc., a przez kolejne pół roku tylko w 2,7 proc. Ten pierwszy okres jest więc kluczowy – bo jeśli nie dojdzie w nim do odpowiedniej regeneracji, uszkodzenie tkanek może być nieodwracalne. Naukowcy sugerują więc, że w tym czasie trzeba stymulować kości do działania odpowiednimi ćwiczeniami czy interwencjami terapeutycznymi.

Nowe badania mają jednak pewne ograniczenia. Badacze analizowali kości piszczelowe (konkretnie ich nasady dalsze), które podlegają największym obciążeniom. Tylko prawdopodobnie więc wnioski dotyczą całego szkieletu.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.