Cesarstwo Rzymskie: na co wskazuje karmienie piersią  

Mleko matki dostarcza niemowlętom niezbędnych składników odżywczych i przeciwciał, które chronią je przed chorobami oraz pomagają pobudzić układ odpornościowy. Medycy w starożytnym Rzymie zdawali sobie z tego sprawę i w swoich traktatach te pożytki opisywali, zalecając jednocześnie karmienie piersią do ok. 2 roku życia dziecka. Celem autorów publikacji w „PNAS Nexus” było wychwycenie różnic w diecie z okresu wczesnego dzieciństwa w różnych społecznościach imperium rzymskiego i próba odnalezienia jakiejś prawidłowości, jeśli chodzi o wiek odstawiania od piersi.

Badacze przeprowadzili analizę izotopową zębów 45 osób żyjących między I w. p.n.e. a IV w. n.e. w różnych częściach Cesarstwa Rzymskiego: w Pompejach i Salonikach oraz Ostii (pod Rzymem) i Bainesse na północy Wysp Brytyjskich. Wyniki pokazały, że niemowlęta w ośrodkach miejskich karmiono piersią nie dłużej niż 24 miesiące. Z kolei na obszarach słabo zurbanizowanych – jak Ostia a w szczególności Bainesse – karmiono zdecydowanie dłużej, niektóre nawet do wieku 5 lat.

Ów wyraźny podział jest dowodem na nierówności w rozpowszechnianiu się zaleceń lekarzy. Są one zresztą widoczne do dziś. W miastach znacznie bardziej dostępne są usługi medyczne i socjalne, które działają jak centra informacyjne – za ich sprawą mieszkańcy mają lepszy dostęp do wiedzy i rzadziej hołdują praktykom tradycyjnym.

Ujawnione w artykule różnice nie muszą jednak wynikać wyłącznie z poziomu znajomości zaleceń lekarzy i chęci ich przestrzegania. Dłuższy okres karmienia piersią na obszarach wiejskich może być równie dobrze efektem braku środków na wartościowe pożywienie dla niemowląt.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.