Klub astronautów

W 1960 roku nie było jeszcze nikogo, kto miał za sobą wizytę w kosmosie, ale do dnia dzisiejszego ponad 700 osób przekroczyło wysokość 50 mil (około 80,5 km), którą w momencie rozpoczęcia lotów uznawano za granicę przestrzeni kosmicznej. Na początku jedynymi drużynami na boisku były Związek Radziecki i Stany Zjednoczone, a praktycznie jedynymi graczami wojskowi w wieku około 30 lat. Od tego czasu nastąpiła ogromna dywersyfikacja astronautów: w kosmosie znaleźli się mężczyźni i kobiety z 47 krajów, w tym mieszkańcy wszystkich kontynentów, w większości zatrudnieni przez agencje kosmiczne, a niektórzy przez prywatne firmy. Zróżnicowanie następowało jednak powoli: w 1963 roku ZSRR wysłał w kosmos pierwszą kobietę, ale w kolejnych latach poleciało już tylko pięć kosmonautek, podczas gdy w każdej kolejnej dekadzie w lotach brało udział kilkudziesięciu kosmonautów płci męskiej.

Liczba osób odbywających loty kosmiczne osiągnęła szczyt w latach 90., kiedy NASA realizowała średnio sześć misji promów kosmicznych rocznie, a każda z nich zabierała na pokład od pięciu do siedmiu astronautów. Pierwszy wahadłowiec wystartował w 1981 roku, ale po katastrofie Challengera w 1986 roku program został zawieszony na prawie trzy lata. Flota wahadłowców została ponownie uziemiona na ponad dwa lata, gdy Columbia rozbiła się podczas lotu powrotnego na Ziemię.