Szczyt emisji gazów cieplarnianych jest jednak wciąż przed nami i nie sposób przewidzieć, kiedy go osiągniemy – mówią badacze z międzynarodowej inicjatywy Global Carbon Project.

Za punkt odniesienia jeśli chodzi o wzrost temperatur na Ziemi, dość arbitralnie uznano lata 1850–1900. Autorzy publikacji w „Nature Geoscience” stwierdzili właśnie, że niesłusznie.

Od Australii przez wschodnie Chiny, zachodnią Afrykę i Brazylię po Europę i USA przybywa domów, osiedli i miasteczek lokalizowanych, albo na terenach leśnych albo w ich pobliżu. Problemy, jakie się z tym wiążą, wskazali naukowcy w „Science Advances”.

Ile potrzeba drzew? I gdzie je posadzić, by osiągnąć najlepszy efekt? Oba pytania zadali sobie twórcy komputerowego narzędzia, które ma pomóc w studzeniu rozgrzanych aglomeracji.

Przez dwie dekady uważano, że za powstanie jednego z najsłynniejszych stanowisk ze skamieniałościami mezozoicznymi odpowiada gigantyczna erupcja wulkaniczna. Nowe badania temu przeczą. [Artykuł także do słuchania]

Wyjątkowa topola rosnąca w amerykańskim stanie Utah wykiełkowała w czasie epoki lodowcowej – wskazują najnowsze analizy genetyczne. Jak udało mu się osiągnąć tak niewiarygodnie sędziwy wiek?

Aborygeni troszczyli się o swój „Kraj”. Dbali przyrodę ożywioną i nieożywioną, ludzi oraz dziedzictwo kulturowe przejęte od wcześniejszych pokoleń. Także za pomocą ognia. Do czasu.

Naukowcy przedstawiają rozmaite sposoby na zatrzymanie, a przynajmniej radykalne spowolnienie tempa globalnego ocieplenia. O najprostszym z możliwych, bo naturalnym rozwiązaniu przypominają właśnie badacze z Queensland University of Technology.

Geolodzy przyszłości bez większego trudu rozpoznają początek epoki człowieka. Wskażą go im drobiny tworzyw sztucznych, które docierają do każdego zakątka naszego globu. Zaśmiecają też ludzkie ciała.

I w ten sposób uratuje ziemski klimat. Tak to widzą jego twórcy, którzy swój patent przedstawiają w dzisiejszym numerze „Nature”.

Miał 35–55 km średnicy – był zatem kilkukrotnie większy od tego, który przyczynił się do wyginięcia dinozaurów. Gdyby nie ten olbrzym sprzed 3,2 mld lat, historia organizmów ziemskich mogła się potoczyć wolniej. Albo w innym kierunku.

Drobiny tworzyw sztucznych znaleziono już wcześniej w żołądkach waleni z Zatoki Meksykańskiej, co sugerowało, że konsumują one zanieczyszczony nim pokarm. Teraz okazało się, że może być jeszcze gorzej.

Na kryjówki w skorupie ziemskiej, w których dorastają te niezwykłe pierścienice, natrafili naukowcy w pobliżu kominów hydrotermalnych we wschodniej części Pacyfiku.

Przemarsz tego cyklonu przez Florydę potwierdził, że tegoroczny sezon huraganowy w północnej części tropikalnego Atlantyku – wliczając w to Morze Karaibskie i Zatokę Meksykańską – należy do najbardziej intensywnych w historii obserwacji.

Dla setek gatunków roślin rosnących w lasach Europy Środkowej wiek XX okazał się stuleciem wielkiej migracji. Trochę przesunęły się na północ, uciekając przed ocieplającym się klimatem. Pognały jednak także w innym kierunku. Dlaczego?

Wielkie pożary lasów i traw stają się normą. Dodatkowo rozgrzewają Ziemię, która – jak wiemy z przeszłości – jest planetą łatwopalną.

Czy jeśli średnia temperatura globalna tylko na pewien czas przekroczy próg 1,5 st. C, to klimat ziemski powróci do normy? Tak – to optymistyczna odpowiedź. Stanowczo zbyt optymistyczna.

Chociaż od tropikalnego Pacyfiku dzielą nas dziesiątki tysięcy kilometrów, tam może się rozstrzygać przyszłość naszych zim.

Naukowcy z British Antarctic Survey oraz dwóch angielskich uczelni sięgnęli po obrazy satelitarne. I stwierdzili, że roślinność poszerzyła zasięg swojego panowania z 1 km kw. w 1986 r. do prawie 12 km kw. w 2021 r.

Wewnętrzne i zewnętrzne moce geologiczne czasami ze sobą walczą, a czasami łączą siły. Temu drugiemu scenariuszowi zawdzięcza swoją pozycję najwyższa góra świata – odkryli naukowcy.

Co najmniej od 700 lat europejską aurą rządzą wędrówki prądu strumieniowego – wskazują słoje drzew. I wpływają na różne aspekty egzystencji mieszkańców kontynentu.

Szczegółowe dane ze 137 profili geologicznych znajdujących się we wszystkich głównych regionach świata zebrali naukowcy. I wskazali, że od kiedy widać w nich „fundamentalną zmianę w ekosystemie ziemskim wywołaną presją człowieka”.

Co człowiek już zepsuł w klimacie, sprowadzając na siebie choćby susze i powodzie? Co może jeszcze zrobić, żeby zminimalizować kolejne ryzyka? Odpowiada – nie całkiem pesymistycznie – Andrzej Hołdys: geograf, dziennikarz naukowy specjalizujący się w naukach o ziemi i dyscyplinach pokrewnych, autor pulsara.

Są w powietrzu, którym oddychamy, w wodzie, którą pijemy, i w pokarmach, które zjadamy. My, ale też wszystkie inne organizmy. W 2022 r. zaśmieciliśmy Ziemię nawet 40 mln ton plastikowych drobin o średnicy poniżej pół centymetra. Za dwie dekady będzie to już 80 mln ton, jeśli nie zatrzymamy tej fali – prognozują naukowcy w „Science”.

Naukowcy zrekonstruowali temperatury na globie w ciągu ostatniego pół miliarda lat. Rządził nimi dwutlenek węgla w atmosferze. Najzimniej było w plejstocenie, który – tak się składa – był także epoką człowieka.

O tym, co się działo w ziemskiej jonosferze nad Ameryką Północną przez ponad godzinę po eksplozjach wielkiej rakiety należącej do SpaceX, informują badacze w „Geophysical Research Letters”.

Tempo koncentracji metanu przyspieszyło w ciągu ostatnich pięciu lat. Wpływ na to mogła mieć pandemia Covid-19.

Rakieta badawcza wystrzelona ze Spitsbergenu zmierzyła nad biegunem strumień naładowanych cząstek wypychanych z ziemskiej atmosfery.

Pół miliarda ludzi mieszka w pobliżu czynnych wulkanów zdolnych do wielkich erupcji. Niektóre z nich mogłyby zmieść z powierzchni Ziemi całe aglomeracje. [Artykuł także do słuchania]

Morze Śródziemne było areną istnych kataklizmów. Kilka milionów lat temu wyschło, by ulec wskrzeszeniu. Większość wcześniej tam żyjących gatunków została zastąpiona przez nowe.

Podczas gigantycznych pożarów lasów, które wiosną i latem zeszłego roku ogarnęły Kanadę, do atmosfery trafiło tyle gazów cieplarnianych, ile w rok wytwarza siedem krajów z pierwszej dziesiątki największych emitentów.

Tak sugerują wyniki najnowszego eksperymentu przeprowadzonego przez zespół, któremu lideruje noblista Jack Szostak.

Ludzkość wykazała się gigantyczną inwencją. Zbyt dużą i zbyt chaotyczną – twierdzą autorzy pierwszej tak obszernej i szczegółowej oceny polityk klimatycznych.

Wskazano nowe miejsce pochodzenia kamienia znajdującego się w centrum megalitycznej budowli. Pytanie brzmi: jak dotarł na miejsce przeznaczenia?

Na prędkość wirowania Ziemi wpływ miał układ lądów i oceanów – odkryli naukowcy. A ona, być może, na skoki bioróżnorodności.

W 2023 r. w Europie zmarło z powodu upałów około 47 tys. osób. Zmarłoby prawie dwa razy więcej, gdyby nie działania adaptacyjne – twierdzą naukowcy.

Człowiek wylądował na Księżycu, wysłał sondy kosmiczne na odległe globy, zanurkował nawet na dno oceanu, lecz przez ponad pół wieku nie potrafił przewiercić na wylot skorupy ziemskiej. Wreszcie się udało.

To oznacza, że przekroczony został kolejny próg w reagowaniu ziemskiej przyrody na nasilający się efekt cieplarniany.

Do słynnego eksperymentu z 1952 r. nawiązali badacze z Harvard University. I – jak twierdzą w najnowszym PNAS – dowiedzieli się, jakie zjawisko przyczyniło się do powstania życia na naszym globie.

Z każdą kolejną dekadą XX w. zmienność rosła. Trend ujawnił się na 75 proc. powierzchni ziemskich lądów, a najsilniej zaznaczył w Europie, wschodniej części Ameryki Północnej i Australii.

Popyt na wodę rośnie błyskawicznie, lecz jej samej nie przybywa. Susze mogą sprawić, że rzeki przecinające granice państw staną się przyczyną konfliktów. [Artykuł także do słuchania]

Badacze, którzy wyniki swoich analiz opublikowali w czasopiśmie „Climate of the Past”, wyliczyli, że średnia temperatura tej zimy była aż o 4 st. C niższa w porównaniu z przeciętną środkowoeuropejską dziś.

Zanieczyszczenie powietrza to źródło poważnych problemów dla zapylaczy – ten przygnębiający wniosek płynie z badań biologów z University of Reading. I ma to ogromne znaczenia dla człowieka.

Najsłynniejszemu pojazdowi do badania głębin oceanicznych właśnie stuknęła sześćdziesiątka. Ale nie wybiera się na emeryturę. Czy jednak czas załogowych wypraw nie przemija?

Za bezprecedensowe w najnowszych dziejach naszej planety uznali naukowcy tempo, w jakim zwalnia swoje obroty w ostatnich dekadach. Wszystko przez wodę.

Przejście Północno-Zachodnie, czyli droga morska z Atlantyku na Pacyfik przez labirynt arktycznych wysp na północy Kanady, jeszcze długo nie stanie się ważnym szlakiem handlowym – twierdzą naukowcy.

„Nie do końca wierzyłem, że można zauważyć i rozpoznać milimetrowe drobiny z odległości 800 km” – mówi badacz z University of Cádiz. Udało się i już wiadomo, jak śmieci przemieszczają się w Morzu Śródziemnym.

Maleńkie minerały cyrkonu rewolucjonizują wiedzę o młodości naszej planety: niemal od początku była przyjemnym, przyjaznym dla życia globem.

Kolejne raporty nie pozostawiają złudzeń. Ziemska przyroda ubożeje z dekady na dekadę. Pomysł na rozwiązanie tego problemu ma Eric Dinerstein i jego grupa 49 biologów.

Czy to masowe polowania ludzi doprowadziły do zagłady gomfoterów? Wielu naukowców uważa, że tak. Jest też jednak inna hipoteza.

Grunt, w którym temperatury nie wzrastały powyżej zera, odmarza co, doprowadzi do rozregulowania systemu klimatycznego. To czarny scenariusz. Okazuje się, że nie musi się spełnić.

Bliznę, którą pozostawiło w krajobrazie silne trzęsienie ziemi sprzed ok. 2,5 tys. lat, znaleźli naukowcy w warstwach skalnych oraz na zdjęciach satelitarnych.

Szlaki przemytu narkotyku prowadzą przez najcenniejsze lasy Ameryki Środkowej, zagrażając wielkim populacjom zimujących tam ptaków.

Taką zaskakującą hipotezę przedstawia dwoje autorów w „Nature Astronomy”. To znani astrofizycy – Merav Opher z Boston University i Abraham Loeb z Harvardu.

W ciągu pierwszych 600 mln lat nasza planeta była z wierzchu piekielnie gorąca i pokryta płynną magmą? Raczej było to już miejsc przyjazne dla życia – wskazują opublikowane dzisiaj badania.

Wiedza to potęga – dowiedli tego naukowcy z Australii. Sprawdzili, jak zmienią swoje zachowania konsumenckie osoby poinformowane o emisji gazów cieplarnianych związanej z produkcją, transportem i sprzedażą konkretnego artykułu spożywczego.

Może być bardzo niespokojnie w północnej części tropikalnego Atlantyku, czyli tam, gdzie rodzą się huragany, które następnie suną w stronę Ameryki.

Nie byłoby życia na naszej planecie, gdyby nie ukryty w jej wnętrzu gigantyczny magnes. Kiedy wystartował? Możliwe, że o wiele wcześniej niż przypuszczaliśmy.

Uporczywe fale upałów to jedna ze skrajności pogodowych towarzyszących ocieplaniu się klimatu. Naukowcy ze Stanford University zbadali więc, czy mogą mieć wpływ na decyzje podejmowane przez policjantów, prokuratorów i sędziów.

Świat mógłby znacznie zmniejszyć zużycie substancji wspomagających uprawy roślin jadalnych, a plony byłyby niemal takie same lub lepsze – przekonują naukowcy.

Majestatyczne obiekty zaczęto wznosić, gdy Nil był znacznie potężniejszą rzeką niż dziś. Dzielił się na kilka potężnych ramion, z których jedno spełniło kluczową funkcję w historii cywilizacji egipskiej.

Informują o tym autorzy wtorkowej publikacji w „Nature”. Zrekonstruowali oni zmiany temperatury na północ od równika na podstawie pomiarów słojów drzew. Inne wtorkowe badania sugerują, że gorąco zaczyna zbierać coraz większe żniwo na globie.

Naukowcy przy pomocy energii słonecznej i syntetycznego kwarcu uzyskali temperaturę 1000°C wystarczającą w wielu procesach przemysłowych.

Czego wynikiem są rekordowo wysokie temperatury północnego Pacyfiku? Jakie konsekwencje mają dla Ameryki Północnej i Europy? Odpowiedzi publikuje PNAS.

W aucie osobowym trudno wytrzymać, kiedy panuje upał. Nie tylko jednak, dlatego powinno się go stawiać w cieniu i wietrzyć – wykazał amerykański, którego wyniki opublikowano dziś w „Environmental Science & Technology”.

W pierwszym scenariuszu temperatura do końca XXI w. podniosłaby się o 1,5–2 st. C, w drugim – o 2–3 st. C, w trzecim – o 3–5 st. C. Symulacje wykazały, że nawet w najłagodniejszym bioróżnorodność europejskich lasów zmniejszyłaby się o jedną trzecią.

Produkcja tworzyw sztucznych podwoiła się w ciągu ostatnich dwóch dekad i obecnie wynosi ok. 400 mln ton rocznie. To ok. 50 kg na każdego mieszkańca globu. Skąd są te śmieci? Sprawdziło ponad 200 tys. osób zorganizowanych w ruch o nazwie Break Free From Plastic.

W Kalifornii trwa pierwszy z serii eksperymentów, które mają dać odpowiedź na to pytanie. Tego typu działania niezmiennie budzą jednak wątpliwości.

Tempo i skala urbanizacji w Państwie Środka należą do najszybszych w dziejach świata. Za pół wieku setki milionów mieszkańców nadmorskich metropolii będzie jednak mieszkało poniżej poziomu morza – prognozują autorzy publikacji w najnowszym „Science”.

Naukowcy od dawna próbują oszacować wpływ na światową gospodarką. Najnowsze wyniki przestawiają dziś w „Nature” badacze z Potsdam Institute for Climate Impact Research.

Takie orzeczenie wydała dziś The Grand Chamber of the European Court of Human Rights. To pierwsze tego typu rozstrzygnięcie. I – jak podkreślają eksperci – historyczne.

20 lat, sześć kontynentów, 45 tys. próbek wody powierzchniowej i gruntowej. Australijscy naukowcy dowiedzieli się, jak bardzo rozpowszechnione są związki PFAS.

Uczeni z Ludwig-Maximilians-Universität zaczęli od modeli komputerowych, a skończyli na serii eksperymentów. Wszystko po to, by dowiedzieć się, jak od geologii i chemii doszło do biologii.

Badacze są podzieleni. Jedni uważają, że kolebką życia były głębiny oceaniczne. Drudzy – że kałuże, płytkie zbiorniki powierzchniowe. Za to wszyscy zgodnie deklarują, że zbliżają się do rozwiązania.

Ziemia w ostatnich dwóch dekadach nieco przyspieszyła i zaczyna przeganiać wskazania superprecyzyjnych zegarów. Rozpoczęła się więc dyskusja o jednej sekundzie.

Badacze różnych specjalności długo szukali odpowiedzi na pytanie, gdzie znajdowała się pierwsza eurazjatycka kolonia Homo sapiens. Udało się dopiero wtedy, gdy połączyli siły.

W 2023 r. gigantyczne ulewy i wichury nagle zaczęły jedna po drugiej przybywać od strony niespodziewanie rozgrzanego oceanu, doprowadziły do raptownych i katastrofalnych powodzi w Peru i Ekwadorze. Dlaczego?

W latach 1520–1680 na terenie obu Ameryk nastąpił spory spadek emisji CO2. Badacze z British Antarctic Survey, sprawdzili dlaczego tak się stało.

Autorzy badań opublikowanych w „Science” prześledzili zdarzenia, które bezpośrednio poprzedziły ubiegłoroczne ogromne trzęsienie ziemi.

Idzie nam nieźle, choć sporo jeszcze pozostało do zrobienia – wynika z pracy polskich badaczy dotyczącej stopnia realizacji siódmego Celu Zrównoważonego Rozwoju w poszczególnych krajach UE.

Ograniczenie wzrostu średniej rocznej temperatury na Ziemi do 1,5 st. C, licząc od początku epoki przemysłowej, będzie wymagało gigantycznych inwestycji w energetykę wiatrową i słoneczną. W „PNAS” naukowcy pokazują, jak taka transformacja mogłaby wyglądać w przypadku Państwa Środka.

Gdyby przywrócić stan zalesienia Ziemi sprzed epoki przemysłowej, nowe drzewa przejęłyby z atmosfery dwie trzecie nadwyżki gazów cieplarnianych – ogłosili badacze w 2019 r. Kolejne analizy nie potwierdzają ich optymizmu.

W próbkach osadów z den trzech jezior na Łotwie naukowcy znaleźli drobiny m.in. polietylenu, poliuretanu, polietylenu. Co w tym dziwnego? To, że warstwy pochodziły z XVIII i XIX w.

USA, Japonia, Unia Europejska i Wielka Brytania z ochotą pozbywają się starych samochodów. Eksportują je w 90 proc. do krajów, w których nie obowiązują standardy emisji szkodliwych związków. Trudno to nazwać dbałością o ziemski klimat.

Kilka tysięcy lat temu grubość lądolądu od strony Lodowca Szelfowego Ronne-Filchner zmniejszyła się aż o 450 m. Naukowcy dowiedzieli się, ile czasu to zajęło. Są zaskoczeni.

Owszem, łączą trzy rzeczy: klimat śródziemnomorski, stopniowo rosnące temperatury na globie, a w tym roku dodatkowo – zjawisko El Niño, które zwiększa gwałtowność żywiołów.

Pierwsza dokładna rekonstrukcja klimatu Półwyspu Apenińskiego w czasach Republiki i Cesarstwa Rzymskiego powstała dzięki… jednokomórkowym glonom. Potwierdziły, że nieszczęścia chodzą parami.

Najpierw jego ofiarą padły niemal wszystkie organizmy morskie, po czym nastąpiła przerwa trwająca około 60 tys. lat. Dopiero po antrakcie ruszyło masowe organizmów lądowych.

We wschodniej części równikowego Oceanu Spokojnego trwa naturalny, choć zainicjowany przez ludzi eksperyment.

Rekordowe wartości zmierzono w wielu rejonach Iranu, Indii, Chin, Afganistanu, Pakistanu i krajów Półwyspy Arabskiego. Poziom opada tam w tempie 1-2 m rocznie.

Jeśli obecna tendencja się utrzyma, świat w roku 2100 będzie cieplejszy o 3°C cieplejszy niż w 1900 r. Naturalne wahania temperatury globalnej w takiej skali były rozłożone na tysiące lat.

Jeśli styczeń i luty okażą się wyraźnie cieplejsze niż rok temu, niemal na pewno przekroczymy próg 1,5°C średniej temperatury dwunastu kolejnych miesięcy.

Zmiana klimatu z chłodnego na ciepły 100 lat temu rozwinęła przed naszymi przodkami „zielony dywan”, po którym dotarli z Afryki aż do wschodniej Azji.

Przybywa dowodów na to, że pod koniec ery paleozoicznej biosfera doznała dwóch potężnych wstrząsów.

Bezprecedensowy spadek wilgotności powietrza na kontynencie, który nastąpił w kilku ostatnich dekadach, zapisał się w narastających co roku słojach.

Koralowe atole ledwie wystają ponad powierzchnię morza. Czy ocieplający się klimat nieuchronnie grozi ich zatopieniem? Czy mieszkańcom pozostaje tylko przymusowa migracja lub „dyplomacja paliatywna”?

Zagadka skolonizowania przez naszych przodków kontynentu australijskiego wciąż czeka na wyjaśnienie. Prawdy potwierdzonej jednoznacznymi dowodami, być może nigdy nie poznamy. Nie zmniejsza to jednak zapału badaczy do weryfikowania kolejnych obiecujących tropów.

Punkt krytyczny może zostać przekroczony nawet przy niewielkim wzroście temperatury globalnej. Wyniki niepokojących badań publikuje dziś „Science”.

Przed 8,2 tys. lat, kiedy reszta świata się ogrzewała, Europa nagle pogrążyła się na 200 lat w chłodzie. Stało się tak, bo północny Atlantyk poskąpił jej ciepła. Jesteśmy blisko powtórzenia się tego scenariusza.

Katastrofalne trzęsienia ziemi nam nie grożą, ale to nie znaczy, że jesteśmy całkowicie wolni od takich zdarzeń. Są takie miejsca w Polsce, gdzie pewne ryzyko sejsmiczne istnieje.