Lipiec. Letnie obserwacje

Niech nas nie zmyli ciepła pogoda: nadszedł czas odległego Słońca. 5 lipca Ziemia znajdzie się na swej orbicie najdalej od niego. Średnio oba ciała dzieli jedna jednostka astronomiczna, au. Na początku lipca słoneczną tarczę będziemy oglądać z odległości 1,0167 au. Oczywiście na przebieg pór roku znacznie większy wpływ ma to, że wraz z ruchem Ziemi na orbicie zmienia się nasłonecznienie jej poszczególnych obszarów. Tymczasem już na poruszającym się po bardziej spłaszczonej orbicie Marsie wpływ jego zmieniającej się odległości od Słońca jest wyraźny. Ale wróćmy na Ziemię. Mamy lato, dzień jest więc długi. Na początku miesiąca trwa od 4:20 do 21:00, pod koniec miesiąca słońce będzie pojawiać się nad horyzontem od 4:56 do 20:28. Maksymalna wysokość słońca maleje w lipcu z 60,8° do 55,8°. A nocą wybierzmy się na polowanie na meteory. W tym miesiącu pojawi się kilka słabych rojów, wciąż zdarzają się też przypadkowe pojedyncze rozbłyski. Najlepiej wypatrywać ich przy okazji obserwacji zawsze pewnych gwiazd – zwłaszcza typowo letnich konstelacji Herkulesa, Skorpiona i Strzelca.

Wędrówki planet

Merkurego (0,3^m) możemy poszukać przed połową miesiąca na wieczornym niebie. Planetę odnajdziemy na tle konstelacji Raka. Na obserwacje Wenus poczekajmy co najmniej do sierpnia. Marsa (0,9^m) możemy obserwować w drugiej połowie nocy w gwiazdozbiorze Byka. W pobliżu Czerwonej Planety odnajdziemy również Jowisza (–1,9^m). Saturn (1^m) wschodzi jeszcze przed północą wraz z konstelacją Wodnika. Na obserwacje Urana (5,8^m) i Neptuna (7,9^m) wybierzmy się pod koniec miesiąca w drugiej połowie nocy. Planety odnajdziemy na wschodnim niebie w gwiazdozbiorach Byka i Ryb. Planeta karłowata Ceres (7,3^m) znajdzie się 6 lipca w opozycji, widać ją więc będzie praktycznie przez całą noc. Planetka gości obecnie w Strzelcu.

Śladem Księżyca i planet

Dwudziestego czwartego lipca Księżyc odwiedzi Saturna w Wodniku. Trzydziestego lipca Srebrny Glob zobaczymy nad ranem obok Marsa, Jowisza i Urana.