Skąd się biorą spadające gwiazdy
Meteor to zjawisko świetlne w atmosferze ziemskiej atmosferze, które powstaje w wyniku spalania się skalnych drobinek z przestrzeni kosmicznej. Popularnie nazywamy je spadającymi gwiazdami, a niektórzy uważają nawet, że wyrażone podczas ich obserwacji życzenie się spełni.
Do tej pory udało się zidentyfikować miejsca pochodzenia zaledwie 6 proc. meteorytów (tak nazywamy te drobinki, które dotarły do powierzchni Ziemi). W większości przypadków to Mars, Księżyc albo planetoida Vesta. Autorzy nowej publikacji w „Nature” (pierwszym jest Mira Brož z Univerzita Karlova w Pradze) donoszą zaś właśnie, że wiemy, skąd wzięło się 70 proc.! Okazuje się, że są częściami konkretnych planetoid, które rozpadły się 5,8, 7,6 i 40 mln lat temu.
Za pomocy symulacji komputerowej nieodległej przeszłości Układu Słonecznego, naukowcy odkryli, że niektóre rodzaje planetoid są dużo lepszym źródłem meteorytów niż inne. Głównym czynnikiem jest ich budowa: w znacznej części składają się z bardzo małych fragmentów.
Sięgnij do źródeł
Z punktu widzenia astronomów starających się zrozumieć początki Układu Słonecznego to ważna informacja. Zazwyczaj ze składu meteorytów można wyciągnąć wnioski na temat materiału, który był budulcem planet. Fakt, że większość próbek może pochodzić z podobnych planetoid, rzuca nowe światło na analizę ich składu – tym ważniejsze stają się misje kosmiczne do asteroid w różnych zakątkach Układu Słonecznego, tak jak wysłana niedawno przez Europejską Agencję Kosmiczną Hera.
Następnym razem kiedy patrzycie w niebo i widzicie „spadającą gwiazdę”, możecie z dużym prawdopodobieństwem zakładać, że to resztki planetoidy, która rozpadła się zanim na Ziemi zaistnieli homo sapiens.
Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża wyselekcjonowane badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.