Piętnaście lat temu kosmolodzy byli na fali. Prosty, ale szalenie udany „standardowy model kosmologiczny”, zawierający zaledwie kilka składników, mógł wyjaśnić znaczną część tego, co widzimy we Wszechświecie. Wydawało się, że na podstawie garści liczb wprowadzonych do modelu wytłumaczy on dzisiejsze rozmieszczenie galaktyk w kosmosie, przyspieszoną ekspansję Wszechświata i fluktuacje promieniowania pozostałego po Wielkim Wybuchu – zwanego kosmicznym mikrofalowym promieniowaniem tła (cosmic microwave background; CMB).