W gwiazdozbiorze Lwa krąży druga Ziemia?

W przyrodzie kolor wściekle żółty bywa stosowany ku przestrodze (patrz: liściołaz żółty) czy jako kamuflaż (patrz: modliszka storczykowa). W pulsarze natomiast – to sygnał końca embarga, które prestiżowe czasopisma naukowe nakładają na publikowane przez badaczy artykuły. Tekst z żółtym oznaczeniem dotyczy więc doniesienia, które zostało upublicznione dosłownie przed chwilą.

Planeta, o której mowa, znajduje się w odległości 124 lat świetlnych od Ziemi i krąży wokół gwiazdy K2-18 znajdującej się w gwiazdozbiorze Lwa. Wzbudziła zainteresowanie astronomów zaraz po dkryciu w 2013 r. ze względu na swoją budowę, rozmiary i odległość od gwiazdy centralnej. K2-18b, jak ją nazwano, przypomina bowiem Ziemię. Jest skalnym globem obiegającym swoją gwiazdę w strefie, w której warunki fizyczne i chemiczne sprzyjają powstaniu życia. Ma promień 2,7 razy większy od promienia Ziemi, a jego masa jest 8,6 razy większa od masy naszej planety. Takie obiekty astronomowie określają superziemiami.

Obiecującemu obiektowi zaczęto się uważnie przyglądać. W 2019 r. naukowcy analizujący dane z Kosmicznego Teleskopu Hubbla doszli do wniosku, że w atmosferze K2-18b znajduje się sporo pary wodnej. Czyżby na powierzchni tego globu znajdowały się zbiorniki ciekłej wody? Jeśli tak, to nie jest wykluczone, że w tych zbiornikach może kwitnąć życie? Tak właśnie uważają Nikku Madhusudhan i pozostali autorzy publikacji w „Astrophysical Journal Letters”. Ich wyniki pochodzą z obserwacji prowadzonych w podczerwieni przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba. On to właśnie wykrył w atmosferze egzoplanety siarczek dimetylu (DMS) oraz dwusiarczek dimetylu (DMDS).

Na Ziemi źródłem obu substancji jest aktywność biologiczna fitoplanktonu – unoszących się na wodzie jednokomórkowych glonów i sinic, stanowiących podstawę morskiego łańcucha pokarmowego. Odnalezienie tych związków na odległym globie nie równa się odnalezieniu życia pozaziemskiego, ale stanowi duży krok w tę stronę – uważają badacze. „Bardzo ostrożnie i z dużą dozą nieufności podeszliśmy do tych obserwacji. Muszę jednak powiedzieć, że tak silnego dowodu aktywności biologicznej poza Układem Słonecznym jeszcze nie mieliśmy” – stwierdził Madhusudhan w wypowiedzi dla serwisu prasowego swojej uczelni.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.