Pulsar promuje: William MacAskill, „Co jesteśmy winni przyszłości. Longtermizm jako filozofia jutra”
Zmiany klimatyczne, zagrożenia związane ze sztuczną inteligencją, ryzyko wojny nuklearnej bądź kolejnej globalnej epidemii. To tylko kilka spośród wielu niebezpieczeństw, które „odziedziczą” po nas kolejne pokolenia. Fakt, że decyzje, jakie podejmujemy dziś, z pewnością odczuwalne będą również w przyszłości, nakłada na nas podwójną odpowiedzialność. Właśnie dlatego, jak twierdzi William MacAskill filozof z Uniwersytetu w Oksfordzie, powinniśmy działać z myślą o pokoleniach, którym przyjdzie żyć za setki, a nawet tysiące lat.
Jego książka, która zarówno w Stanach Zjednoczonych, jak i Wielkiej Brytanii stała się bestsellerem, jest najbardziej znanym manifestem ideologii longtermizmu. Opiera się ona na trzech przesłankach: przyszłe pokolenia są ważne, będzie ich wiele i to, co robimy dziś, będzie miało – dobry lub zły – wpływ na ich życie. Ta odpowiedzialność spoczywa na nas i odrzucanie jej – bądź powstrzymanie się od działań, które mogłyby poprawić naszą przyszłość – jest niemoralne. Na tym właśnie polega obowiązek bycia „dobrym przodkiem”. Tradycja intelektualna, z której czerpie longtermizm jest bardzo bogata i wykracza również poza Europę. Jej korzeni można doszukiwać się np. wśród północnoamerykańskich Irokezów, których przekazywane ustnie prawa zawierały tzw. zasadę siódmego pokolenia, zobowiązującą wodzów do myślenia o tym, czy ich obecne działania będą dobre dla potomnych.
W książce „Co jesteśmy winni przyszłości” MacAskill proponuje inny sposób spojrzenia na naszą obecność na Ziemi. Zazwyczaj patrzymy w przeszłość naszego gatunku z poczuciem, że istniejemy od bardzo dawna. W tym ujęciu Homo sapiens pojawił się świecie „dopiero” 200 tys. lat temu. I choć na pozór wydaje się to dużo, z biologicznego punktu widzenia o wiele dłuższa jest przyszłość, która nasz czeka. Biorąc pod uwagę, że gatunek ssaka żyje średnio ok. milion lat, Homo sapiens prawdopodobnie ma jeszcze przed sobą ok. 800 tys. lat. „Żyjemy na samym początku dziejów, w ich najdalszej przeszłości” – pisze MacAskill.