Wyjątkowy gad zaklęty w bursztynie

W Sekcji Archeo w Pulsarze prezentujemy archiwalne teksty ze „Świata Nauki” i „Wiedzy i Życia”. Wciąż aktualne, intrygujące i inspirujące.

Bursztyn, czyli kopalna żywica drzew iglastych, niezmiennie dostarcza badaczom dawnego życia powodów do emocji. Bryłka sprzed 100 mln lat, w której odkryto mezozoicznego gada, ma ok. 5 cm długości. Nie zmieściła się w niej jedynie głowa węża. Za to reszta zachowała się w doskonałym stanie. Zwierzę otrzymało łacińską nazwę Xiaophis myanmarensis.

Badacze oglądali znalezisko pod mikroskopem, a także prześwietlili je za pomocą skanera rentgenowskiego. Mierzyli ułożenie kości, analizowali ich kształty i rozmiary, zastanawiając się, gdzie by tu umieścić znalezisko z Mjanmy na drzewie genealogicznym gadów. W końcu doszli do wniosku, że jest to najstarszy znany im okaz węża, który zamieszkiwał lasy. Uważa się, że ta grupa zwierząt wyewoluowała ok. 150 mln lat temu albo z ryjących w ziemi jaszczurek, albo też – wedle alternatywnej hipotezy – z wodnych mozazaurów. Kłopot z wężami jest taki, że ich szkielety są delikatne i kruche. Dlatego rzadko przechowują się w skałach. To z kolei utrudnia zadanie badaczom próbującym zrekonstruować dzieje tej rodziny.

– Każde takie odkrycie ma dla nas olbrzymie znaczenie. Okaz zachowany w bursztynie pokazuje, że budowa szkieletu węży prawie się nie zmieniła od 100 mln lat. Zwierzęta te dawno temu odnalazły swoją drogę ewolucyjną i od tego czasu nigdy jej nie zmieniły, co najwyżej dokonywały drobnych korekt. Strategia okazała się skuteczna – mówi Michael W. Caldwell, paleontolog z University of Alberta w Kanadzie, współautor badań. Ich wyniki zostały opublikowane w lipcu (2018) w „Nature Science Advances”.

Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża wyselekcjonowane badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.