Krok w przód, a później krok w tył. Tak czasami działa ewolucja
Badacze z Georgia Institute of Technology przeprowadzili analizę ewolucyjną na niespotykaną dotąd skalę. Chwytali, badali, oznaczali, a następnie wypuszczali na wolność wszystkich (w każdym razie wedle najlepszej wiedzy uczonych) przedstawicieli pięciu gatunków jaszczurek z rodzaju Anolis zasiedlających maleńką wyspę znajdującą się na terenie Fairchild Tropical Botanic Gardens. Procedura ta była powtarzana co pół roku, przez 3 lata. Badacze zrobili to, by znaleźć rozwiązanie zagadki związanej z tzw. paradoksem zastoju (paradox of stasis).
Zjawisko to spędza sen z powiek ewolucjonistów już od wielu lat. Polega na tym, że, choć ewolucja zachodzi przecież nieustannie, to jednak pewne gatunki zdają się pozostawać niezmienione przez milenia. Nierzadko paleontolodzy znajdują skamieniałości zwierząt sprzed mniej więcej 50 mln lat, które wyglądają niemal identycznie jak dzisiejsi przedstawiciele tego samego gatunku żyjący w tej samej lokalizacji.
Sięgnij do źródeł
Badania naukowe: Fluctuating selection maintains distinct species phenotypes in an ecological community in the wild
Ten problem próbowano dotychczas tłumaczyć tak, że u dobrze dostosowanych gatunków dobór naturalny wspiera najbardziej „średnie” osobniki. Nie za duże, nie za małe, nie za ciężkie, nie za lekkie – po prostu najbardziej typowe. Temu właśnie założeniu przeczą badania zespołu zespół ekologa ewolucyjnego Jamesa Strouda.
Dzięki bezprecedensowej ilości danych naukowcy mogli prześledzić, jakie cechy fenotypu korelowały z przeżywalnością. Wnioski bardzo ich zaskoczyły. Okazało się bowiem, że dobór naturalny wcale nie faworyzował „średniaków”. Przeciwnie: skłaniał gatunki do robienia kroku w przód, a później kroku w tył. W jednym roku najlepiej wiodło się jaszczurkom długonogim, w kolejnym sezonie – posiadaczkom nóżek krótkich.
Autorzy analizy uważają, że udało im się wyjaśnić mechanizm leżący u podstaw paradoksu zastoju. Należy przyznać, że mierzyli wysoko. Szkoda tylko, że badania – choć zakrojone na tak szeroką skalę – trwały jedynie 3 lata. Jaszczurki z tego rodzaju mogą żyć po kilka lat, więc projekt badawczy nie objął nawet kilku pokoleń tych zwierząt.
Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.