Gronorosty zmierzają ku Europie

Gronorosty, noszące łacińską nazwę rodzajową Sargassum, posiadają pęcherze pławne, dzięki którym mogą unosić się na wodzie. Znane są żeglarzom od bardzo dawna. Rozległe maty gronorostowe występują powszechnie w północnym Atlantyku wokół Bermudów. Z tego powodu ta część oceanu zwana jest Morzem Sargassowym. Dopóki glony trzymały się otwartych mórz, nie sprawiały większego problemu, choć wytworzone przez nie maty utrudniały życie marynarzom. Jednak mniej więcej od dekady gronorosty rozprzestrzeniają się i podczas zakwitów docierają z prądami morskimi do wybrzeży Karaibów i Afryki Zachodniej. A gdy już dopłyną w takiej masie, blokują sieci rybackie, utrudniają żółwiom składającym jaja dostęp do plaż, niszczą ekosystemy rafowe i namorzynowe, zagrażają turystyce, wydzielają toksyczne gazy niebezpieczne dla ludzi. W ostatnich latach ekspansja gronorostów przybrała takie rozmiary, że tworzą one widoczną z kosmosu strefę o długości 9 tys. km, która ciągnie się równoleżnikowo przez cały podzwrotnikowy Atlantyk i utrzymuje przez wiele miesięcy. Łączną masę glonów podczas takich epizodów naukowcy oszacowali na 35 mln t.

Jakie są przyczyny tej ekspansji i jak się ona dalej potoczy? Autorzy badań opublikowanych pod koniec maja w „PNAS” wymieniają dwa powody: wzrost temperatury wierzchnich warstw oceanu oraz pojawienie się w nim większej ilości związków mineralnych sprzyjających rozwojowi glonów. Analizy wskazują, że dalsze ocieplanie się północnego Atlantyku będzie sprzyjało przesunięciu się strefy gronorostów nieco bardziej na północ, ponieważ tropikalny ocean prawdopodobnie stanie się dla nich zbyt gorący. Idealne warunki odnajdą za to w wodach dziś nieco chłodniejszych, których temperatura jednak wzrośnie. Wtedy zapewne zakwity dotrą do atlantyckich plaż Maroka, Portugalii, Hiszpanii, a może nawet południa Francji.