Dlaczego znikły południowoamerykańskie trąbowce

Mieszkańcy Azji, którzy ok. 20 tys. lat temu dotarli do umiarkowanych szerokości geograficznych Ameryki Północnej, powędrowali wzdłuż jej wybrzeży na południe, odkryli nowe lądy i dotarli aż do południowego Chile. Ich najstarsze znalezione tam siedziby liczą 14–15 tys. lat. Znajdują się one w pobliżu nadmorskiej miejscowości Puerto Montt. Archeolodzy od wielu dekad penetrują ten rejon w poszukiwaniu śladów obecności pierwszych indiańskich społeczności łowiecko-zbierackich. Tym razem naukowe śledztwo zaprowadziło ich nad niewielkie górskie jezioro Tagua Tagua, położone kilka kilometrów od wybrzeża Pacyfiku i ok. 50 km na południowy wschód od Puerto Montt.

W tej okolicy już wcześniej znajdowano pozostałości obozowisk myśliwych, pochodzących ze schyłku epoki lodowcowej, która – jak wiemy – dobiegła końca 11,7 tys. lat temu. Tym razem naukowcy z Pontificia Universidad Católica de Chile odkryli stanowisko, gdzie zachowały się kości gomfoterów – krewniaków słoni tworzących odrębną rodzinę wśród trąbowców. Były tam również liczne narzędzia kamienne przeznaczone do sprawiania zdobyczy i rozbierania mięsa. Ich obecność może oznaczać, że natrafiono na resztki lokalnej sezonowej rzeźni sprzed – jak wykazały datowania – ok. 12,5 tys. lat. Pyłki roślin wskazują, że pradawni myśliwi pojawiali się nad jeziorem wiosną i przebywali tu przez całą ciepłą połowę roku, która była też suchsza. Zapewne intensywnie polowali.

Gomfotery były mniejsze od słoni, dzieliły się na wiele linii rozwojowych, a w Ameryce Południowej pojawiły się jakieś 3 mln lat temu. Kilka gatunków zamieszkiwało ją w czasach, gdy przybyli tu pierwsi ludzie. Niedługo potem wyginęły wraz z całą masą innych zwierząt tworzących megafaunę plejstoceńską, do której w Ameryce Południowej należały pięciotonowy leniwiec megaterium, trzymetrowy pancernik glyptodon, kot szablozębny smilodon i dziesiątki innych gatunków. Czy to właśnie masowe polowania ludzi doprowadziły do ich zagłady? Wielu naukowców tak uważa, podkreślając wyraźną zbieżność pomiędzy zniknięciem tych zwierząt a rozpowszechnieniem się w Ameryce Południowej charakterystycznej broni łowieckiej – żłobkowanych grotów, podobnych do rybich płetw ogonowych. Według innej hipotezy głównymi winowajcami były zawirowania klimatyczne na przełomie plejstocenu i holocenu.

Jak się wydaje, takich obozowisk jak nad jeziorem Tagua Tagua było wokół Puerto Montt wiele.

Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża wyselekcjonowane badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.