Para z Hunga Tonga bałagani w klimacie

Zwykle, gdy wybucha wulkan, do atmosfery dostają się ogromne ilości dymu i popiołu. To ogranicza padanie promieni słonecznych na powierzchnię Ziemi i może krótkoterminowo przyczynić się do obniżenia globalnej temperatury. Tyle teoria. W przypadku Hunga Tonga jest jednak inaczej. Ponieważ wulkan znajdował się pod powierzchnią wody, wybuch posłał w powietrze od 100 do 150 mln ton pary wodnej. Dostała się ona do stratosfery, czyli warstwy atmosfery położonej na wysokości powyżej 15 kilometrów nad Ziemią. Konsekwencje opisują autorzy badania opublikowanego w „Journal of Climate”.

Z dokonanych dzięki satelitom pomiarów wynika, że stężenie pary w stratosferze wzrosło o 15 proc. bezpośrednio po erupcji, ale nawet dziś – dwa i pół roku później – jego poziom nadal jest podwyższony. Było to powodem niespodziewanie wczesnego pojawienia się dziury ozonowej latem 2023 r. oraz tego, że jej powierzchnia była dużo większa niż w poprzednich latach. Autorzy badania stworzyli również model matematyczny, na podstawie którego prognozują, że długoterminowym skutkiem erupcji dla Australii będą zimy zimniejsze i bardziej wilgotne zimy (do ok. 2029 r.), z kolei w Ameryce Północnej – cieplejsze niż zwykle.

Jak każdy model klimatyczny tak i ten należy traktować z rezerwą (nie bierze on np. pod uwagę cyklu El Niño). Nie zmienia to jednak faktu, że erupcja z 2022 r. była pierwszym tego typu wydarzeniem, której długofalowe skutki uczeni mogą obserwować w czasie rzeczywistym i z taką dokładnością. Dzięki podobnym badaniom będzie można dowiedzieć się więcej na temat wpływu wulkanów na klimat.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.