Kijanka ze środkowej jury: nie dość, że najstarsza, to jeszcze gigantyczna

Życie wszystkich płazów (Amphibia) jest podzielone na dwa etapy. W pierwszym – larwalnym – wszystkie mają płetwę ogonową, żyją w wodzie i oddychają skrzelami. Później przepoczwarzają się, zyskują cztery kończyny, żyją na lądzie i oddychają płucami. Płazy bezogonowe (Anura) – zwane potocznie żabami i ropuchami – tracą ogon. Płazy ogoniaste (Caudata, w polskiej faunie to kilka gatunków traszek i salamandra) – jak sama ich nazwa wskazuje – go zachowują. Taka drastyczna metamorfoza spotykana jest wyłącznie w tej grupie zwierząt.

Nauka dysponuje zapisem kopalnym postaci dorosłych żyjących 217–213 mln lat temu (górny trias, era mezozoiczna). Za najdawniejszą skamieniałość kijanki uznawano zaś tę sprzed ok. 145 mln lat (wczesna kreda, też era mezozoiczna). Czas przeszły uzasadniony, bo właśnie spadła z najwyższego stopnia podium.

Grupa naukowców, pod wodzą Mariany Chuliver z Universidad Maimonides w Buenos Aires opisuje w najnowszym numerze „Nature” kijankę Notobatrachus degiustoi z Patagonii. Liczy ona sobie aż 168–161 mln lat (środkowa jura, również era mezozoiczna) i tym samym jest obecnie kijanką najstarszą. Do tego ma długość 16 cm (dla porównania: kijanka sporej ropuchy szarej, Bufo bufo, ma 2,5–3,5 cm). To wskazuje, że gigantyzm zdarzał się też u płazów właściwych.

Wokół szkieletu najstarszej kijanki zachowały się ciemne odciski jej tkanek miękkich, w tym aparat filtrujący, nerwy czaszkowe oraz oczy. Są skierowane ku górze i wyraźnie widać źrenicę prawego.

W tej samej warstwie znaleziono skamieniałości dorosłych postaci N. degiustoi oraz ramienionogów, małży i owadów.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.