Gdyby nie lód, nie byłoby życia

Przez większą część proterozoiku, który trwał od 2,5 mld do 539 mln lat temu, istniało tylko życie jednokomórkowe. W jego czasie zdarzył się tzw. zwany nudny miliard (od ok. 1,8 mld do 800 mln lat temu), kiedy różnorodność życia była niewielka, a na Ziemi panowała stabilizacja.

Mieszkańcy naszej planety przeżywali jednak ważne momenty. Choćby z powodu organizmów jądrowych, czyli eukariontów, które charakteryzują się skomplikowanym jądrem i licznymi małymi narządami – tzw. organellami – w komórce. Ich powstanie było przełomem w ewolucji. Do eukariontów należy również człowiek.

W najnowszym numerze „Science” grupa badaczy, wśród których pierwszym autorem jest Qing Tang z Nanijg University w Chinach, opisuje, jak zmieniała się różnorodność eukariontów w proterozoiku i we wczesnym kambrze. Opiera się na dostępnych danych z zapisu kopalnego. Pozwoliło mu to przetestować rozmaite hipotezy o ewolucji proterozoicznego życia i Ziemi.

W tym okresie doszło do globalnego zlodowacenia, tzw. kriogenu (od 720 do 635 mln lat temu), który był cezurą w ewolucji eukariontów: po jego ustaniu ich różnorodność gwałtownie wzrosła. Zaczął się okresu ediakaru, kiedy to pojawiły się pierwsze zwierzęta wielokomórkowe.

I wówczas nastąpiło kolejne zlodowacenie, zwane Gaskiers. Wraz z jego początkiem zniknęły dominujące dotychczas jednokomórkowe akritarchy, czyli odbyło się pierwsze masowe wymieranie eukariontów w dziejach Ziemi.

Okresy lodowe podczas „nudnego miliarda” generalnie przyczyniły się jednak do gwałtownego rozwoju życia na Ziemi.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.