O czupurnych mięczakach, które wytrwały od paleozoiku

Mięczaki są dziś drugim co liczebności typem zwierząt, ale ich ewolucja na wczesnym etapie pozostaje niejasna. Dzisiejsze fauny zawierają tylko ułamek bogactwa tej długo żyjącej grupy. Niedawne analizy wskazują, że trzeba je podzielić na dwie linie: Conchifera (do której zaliczają się dzisiejsze ślimaki, małże i głowonogi) oraz Aculifera.

Żyjący przedstawiciele tego taksonu byli historycznie zaliczani do grup podstawowych dla mięczaków, głównie ze względu na uproszczony wygląd. Na przykład chitonom – drobnym mięczakom morskim – przyklejano łatkę „żywych skamieniałości”, bo w trakcie ewolucji budowa ich ciała niewiele się zmieniła.

Skamieniałości mięczaków z wczesnej ery paleozoicznej – szczególnie tych bez skorupy – są rzadkie. Tymczasem w najnowszym numerze „Nature” grupa badaczy, wśród których pierwszym autorem jest Mark Sutton z Imperial College w Londynie, opisuje dwie zachowane w formir trójwymiarowej. Obie pochodzą z Anglii, z hrabstwa Herefordshire, z warstw sprzed 430 mln lat (okres syluru) i zalicza się je do grupy Aculifera. To jest rejon, gdzie znajduje się organizmy otwartego morza zachowane w niezwykłych szczegółach.

Obie skamieniałości należą do podtypu mięczaków bezmuszlowych. Ich obecność świadczy o tym, że różnorodność wówczas była większa, niż dotychczas przypuszczano. Jednocześnie poszerzają naszą wiedzę o wyglądzie i niszach ekologicznych zwierząt o nieznane wcześniej kombinacje cech i sposoby poruszania się.

Pierwszą skamieniałość nazwano Punk ferox, a drugą Emo vorticaudum. I nie był to przypadek: obie mają bowiem na grzbietach coś na kształt włosów. Ta pierwsza skojarzyła się badaczom z irokezami typowymi dla przedstawicieli ruchu punk. Drugiej kolce, zdaniem paleontologów, przypominają wystrzępione i tapirowane fryzury osób – głównie młodzieży – należących do subkultury emo.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.