Pulsar - najnowsze informacje naukowe. Pulsar - najnowsze informacje naukowe. Shutterstock
Środowisko

Ziemskie jeziora coraz bardziej się duszą

Gdyby nie wulkany, nie mielibyśmy czym oddychać
Środowisko

Gdyby nie wulkany, nie mielibyśmy czym oddychać

Zanim doszło do tzw. katastrofy tlenowej, gaz ten już wcześniej na krótko pojawiał się w powietrzu. Działo się tak w fazach intensywnego wulkanizmu. Gdy taka faza przemijała, tlen z atmosfery szybko znikał. Aż przestał.

Nie ma jak życie w oceanicznym Hadesie
Środowisko

Nie ma jak życie w oceanicznym Hadesie

Zwierzęta z największych oceanicznych otchłani doskonale opanowały sztukę przeobrażania z pozoru niekorzystnego do życia środowiska w taki sposób, aby służyło ich celom.

15535 największych akwenów słodkowodnych na świecie uwzględnili w swojej analizie Yibo Zhang z Chińskiej Akademii Nauk i jego współpracownicy. Ich badania obejmowały okres od 2003 do 2023 r. Wniosek: w dwóch ostatnich dekadach znika z nich tlen.

Korzystając ze zdjęć i danych satelitarnych, wyników pomiarów hydrologicznych i analiz klimatologicznych, naukowcy postanowili ocenić w skali globu rozmiary niepokojącego zjawiska, jakim jest zmniejszanie się ilości tlenu w naturalnych zbiornikach słodkowodnych. Znane jest ono z wielu badań lokalnych. Z różnych części globu napływają mało optymistyczne – a czasami wręcz dramatyczne wieści – o znikaniu z jezior życiodajnego gazu.

Jak jednak wygląda sytuacja w skali globu? Zespół Zhanga postanowił to ocenić za pomocą modeli komputerowych. Wprowadzono do nich zebrane wcześniej dane i jezioro po jeziorze symulowano panujące w nim warunki. I potwierdziło się to, co można wyczytać z wycinkowych doniesień. Co więcej, rozszerzenie perspektywy z lokalnej na globalną pokazało, że jest gorzej, niż badacze sądzili. Z analizy wynika bowiem, że aż 83 proc. jezior, które oceniono, doświadczyło w ciągu dwóch ostatnich dekad stałego spadku poziomu tlenu. W niektórych ten ubytek był bardzo szybki. Dotyczy to na przykład olbrzymiego Jeziora Wiktorii w Afryce Wschodniej. A to – jak zauważają naukowcy – jest bardzo niepokojące, bo jest ono ważnym źródłem pokarmu dla ludzi mieszkających nad jego brzegami.

„Jeziora na świecie tracą tlen szybciej niż morza i oceany, a także szybciej niż rzeki. Na dodatek, zaczynają wtedy emitować więcej tlenku azotu, który jest gazem cieplarnianym i może dodatkowo podgrzać klimat” – piszą autorzy artykułu w „Science Advances”. To właśnie wzrost temperatury na globie w największym stopniu przyczynia się do ubywania tlenu z jezior – po prostu w cieplejszej wodzie mieści się go mniej. Do końca XXI w. ten ubytek może się zwiększyć o 8–10 proc. – prognozują badacze „Dla wielu jezior byłaby to katastrofa, która doprowadziłaby do zagłady ekosystemów i rozpadu łańcuchów pokarmowych” – przestrzegają Zhang i jego współpracownicy.


Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną