Lasówki stołują się wygodnie

Jedną z podstawowych w ekologii jest zasada konkurencyjnego wypierania. Nazywana jest też od nazwiska radzieckiego biologa Gausego, który, hodując podobne gatunki pantofelków, zauważył, że udaje się to, jeśli zajmują one nieco odmienne nisze ekologiczne. Charles Krebs, twórca kanonicznego dla końca ubiegłego wieku podręcznika, woli mówić o hipotezie Gausego, bo jak wiele reguł w biologii, jest ona trudna do udowodnienia i może mieć wyjątki. Jest jednak przyjmowana, a wiele znaczących badań ekologicznych polegało na znalezieniu jej potwierdzenia w przypadkach, które wydawały się jej zaprzeczać.

Podręcznik Kresa przytacza jedno z nich – opublikowane przez Roberta MacArthura w 1958 r. Dotyczy ono pięciu gatunków lasówek (Setophaga) żerujących na bezkręgowcach zasiedlających drzewa iglaste na północno-wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych. Z perspektywy człowieka zajmują one tę samą niszę ekologiczną. MacArthur udowodnił jednak, że dla małego ptaka drzewo iglaste to zróżnicowane siedlisko. Lasówka rdzawolica żeruje głównie przy jego czubku, lasówka pstra przy podłożu, a kolejne w różnych strefach środka korony. Te nisze się do pewnego stopnia nakładają, ale różnice wystarczają do utrzymania różnorodności.

Od tego czasu zakładano, że różne nisze przestrzenne oznaczają również różny zestaw ofiar. W latach 50. ubiegłego wieku trudno było to przetestować. Obecnie jednak mając do dyspozycji ptasie odchody, można zbadać nie tylko niedotrawione szczątki, lecz także DNA ofiar, czego niedawno podjęła się grupa badaczy. Ich obserwacje objęły więcej gatunków ptaków, w których odchodach zidentyfikowano 2237 taksonów bezkręgowców, głównie owadów i pająków.

Okazuje się, że podstawowa teza MacArthura była słuszna – ptaki żerują w różnych strefach drzew. Nie wiąże się to jednak ze specjalizacją pokarmową. Owszem, drobne różnice są, ale w ponad trzech czwartych analizowanych próbek występowało DNA muchówek z rodziny kobyliczkowatych, a w ponad połowie – ryjkowców (są to najczęściej spotykane na tym siedlisku owady, przy czym te drugie są inwazyjne, pochodzą z Europy). A to oznacza, że mimo różnic w miejscu i sposobie polowania, lasówki odżywiają się oportunistycznie: tym, co najłatwiej złowić.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.