Wzwód penisa i pobudzenie łechtaczki: tak działają stare receptory

Te receptory dotykowe, zwane także ciałkami bulwiastymi, uznawano przede wszystkim za odpowiedzialne np. za czucie zimna. Badania na myszach wykazały właśnie, że odbierają przede wszystkim bodźce wibracyjne i aktywują się zwłaszcza przy niskich częstotliwościach, mieszczących się w zakresie 40–80 Hz.

Odpowiedź na pytanie: co pobudza ciałka Krauzego, nie wystarczyła jednak autorom pracy z „Nature”. Chcieli oni również ustalić, jakie są dokładne tego. W tym celu uczeni wyhodowali gryzonie, u których zmodyfikowane receptory aktywowały się nie w odpowiedzi na wibrację, lecz na bodziec świetlny. To typowe działanie wykorzystujące tzw. optogenetykę, czyli popularną współcześnie technikę umożliwiającą kontrolowanie i monitorowanie pracy neuronów za pomocą sygnałów optycznych.

Myszy były następnie poddawane anestezji (czyli znieczuleniu ogólnemu tożsamemu z utratą świadomości). Po odebraniu bodźca, świetlnego ciałka Krauzego ulegały natychmiastowemu pobudzeniu, a w genitaliach zwierząt obojga płci dochodziło do erekcji. Jednocześnie przetestowano, że osobniki, które urodziły się bez bulwiastych receptorów w łechtaczce i penisie, po osiągnięciu dojrzałości płciowej nie podejmowały normalnej aktywności seksualnej.

Uczeni mają nadzieję, że ich badania pozwolą lepiej zrozumieć mechanizmy odpowiedzialne za pobudzenie seksualne i np. przyczynią się do terapii dysfunkcji u osób z uszkodzeniami rdzenia kręgowego. Te oczekiwania wynikają m.in. z tego, że w badaniach zauważono, iż pobudzenie genitaliów może być osiągnięte nawet wtedy, gdy łączność pomiędzy rdzeniem a mózgiem jest przerwana. To sugeruje, że wzwód może przynajmniej częściowo być procesem autonomicznym, niezależnym od pracy mózgu.

Tu jednak trzeba poczynić ważną uwagę. Badania były prowadzone na myszach. Anatomia ich genitaliów nie różni się drastycznie od tej ludzkiej, jednak fizjologia seksu jest pod wieloma względami odmienna. Wzwód i pobudzenie genitaliów mogą być u człowieka osiągane bez jakiegokolwiek mechanicznego oddziaływania, dlatego funkcja ciałek Krauzego, podobnie jak połączenie pomiędzy rdzeniem kręgowym a mózgiem mogą mieć inny charakter, niż u myszy.

Poza tym tempo kopulacji oraz czas jej trwania bardzo się u poszczególnych zwierząt różnią. A to może się przekładać na częstotliwość wibracji, która pobudza genitalne ciałka Krauzego. W końcu – przynajmniej u ludzi – mogą występować duże różnice indywidualne w zakresie takich preferencji.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.