Drożdże piwne nadają się do utylizacji

Gdy zmiesza się drożdże piwowarskie pozostałe po produkcji piwa z odpowiednimi przyprawami, otrzymuje się pastę o gorzkawym smaku zwaną Marmite, cieszącą się szczególną popularnością w Wielkiej Brytanii. Rozsmarowana na grzance, jest czymś, od czego jedni się uzależniają, a czego inni nie znoszą. Praca opublikowana ostatnio w czasopiśmie „Frontiers in Bioengineering and Biotechnology” pokazuje jednak, że osad drożdżowy może być również wykorzystywany do wiązania się z metalami wchodzącymi w skład odpadów elektronicznych – zdolność ta może pomóc w recyklingu rosnących na całym świecie gór wyrzucanych na śmietnik gadżetów.

Gdy autorzy pracy dodali drożdże piwowarskie, które są jednokomórkowymi grzybami, do wodnego roztworu zmieszanych metali, zauważyli, że drożdże wyodrębniają i wiążą określone metale – i mogą być użyte co najmniej pięć razy bez utraty siły wiązania. Zespół badawczy twierdzi, że metoda ta stanowi bardziej zrównoważone środowiskowo rozwiązanie niż obecne techniki ekstrakcji, takie jak pirometalurgia, energochłonny proces topienia, podczas którego są emitowane do atmosfery toksyczne opary. I jakkolwiek drożdże piwowarskie tak niektórym smakują, większość z nich jest nadal wyrzucana, ponieważ są dostępne za bezcen i w dużej obfitości.

„W Austrii produkujemy dużo piwa i mamy dużo drożdży piwowarskich, które się marnują” – mówi główna autorka pracy Anna Sieber, doktorantka na Universität für Bodenkultur Wien. Wiedząc, że drożdże mogą wiązać się z metalami i być używane wielokrotnie, mówi: „Uważamy, że ta metoda może faktycznie pomóc uporać się zarówno z olbrzymią ilością drożdży, jak i odpadów elektronicznych”.

Badacze przepłukali, zamrozili, wysuszyli i zmielili 20 l browarnianego osadu zawierającego nieaktywne drożdże. Następnie dodali część drożdży do roztworów zawierających przygotowaną w laboratorium mieszankę glinu, miedzi, niklu i cynku, a część do roztworów z tymi samymi metalami wymytymi bezpośrednio z utylizowanych płytek drukowanych, dostosowując kwasowość i temperaturę mieszanin tak, aby zmienić ładunek cząsteczek cukru na powierzchni drożdży. Poszczególne metale są przyciągane do określonych ładunków na cukrach, zatem proces ten sterował tym, które metale mają być związane przez drożdże. Po każdej z prób naukowcy ekstrahowali drożdże i umieszczali je w kwaśnej kąpieli, aby usunąć z nich metale, pozostawiając drożdże gotowe do kolejnej rundy.

Cztery testowane metale są stosunkowo niedrogie, podczas gdy większość firm zajmujących się recyklingiem e-odpadów obecnie priorytetowo traktuje odzyskiwanie cenniejszych metali, takich jak złoto, srebro i platyna. Niemniej metale te nadal mają sporą wartość i są szeroko wykorzystywane – co „uzasadnia proces recyklingu”, mówi Treavor Boyer, inżynier środowiska na Arizona State University. Kerry Bloom, biolog z University of North Carolina w Chapel Hill, dodaje, że niska cena drożdży i sama ich obfitość mogą sprawić, że technika ta będzie możliwa do wdrożenia na dużą skalę, jeśli tylko zakłady recyklingu e-odpadów okażą się skłonne zainwestować w coś nowego. „Do dyspozycji są ogromne kadzie drożdży, z którymi często nie ma co zrobić po wykorzystaniu przez piwowarów – mówi. – Jest to zatem ich fantastyczne źródło. To istny recyklingowy majstersztyk.

Dziękujemy, że jesteś z nami. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża wyselekcjonowane badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.