Pulsar najlepszym medium popularnonaukowym w Polsce! Wygrana w konkursie „Popularyzator Nauki”
Zwycięzców „Popularyzatora Nauki” ogłoszono 11 grudnia 2024 r. w warszawskim Centralnym Domu Technologii. W ścisłym finale w kategorii „Media” Pulsar rywalizował z redakcją miesięcznika Delta, Krzysztofem Poznańskim (Naukowo TV), Katarzyną Juszkiewicz (Polskie Radio Katowice) oraz redakcją National Geographic Polska. Jurorzy uzasadniając wybór Pulsara, podkreślili wszechstronność, jakość i aktywność w przekazywaniu społeczeństwu wiedzy: newsów o odkryciach i artykułów problemowych, pisanych przez dziennikarzy i naukowców.
Nagrodę dla Pulsara odebrali Karol Jałochowski (redaktor naczelny) i Katarzyna Czarnecka (zastępczyni redaktora naczelnego). Oto ich wystąpienie:
Katarzyna Czarnecka, wicenaczelna Pulsara: – Biorąc pod uwagę innych laureatów i finalistów, Pulsar jest dzieckiem, bo nie mamy jeszcze trzech lat. Nie znam się specjalnie na dzieciach, ale to jest chyba etap raczkowania...
Karol Jałochowski, naczelny Pulsara: – ... zaczynamy sięgać po pędzle i kredki...
K.C.: – ... i z tymi kredkami raczkujemy, ale chyba raczkujemy dosyć szybko. Udaje nam się w ten sposób zwiedzać różne dziwne i tajemnicze zakątki rzeczywistości i świata. Towarzyszą nam w tym – a właściwie nam to umożliwiają – nasi fantastyczni autorzy. Przede wszystkim chcemy podziękować wydawnictwu „Polityka” i naszemu redaktorowi naczelnemu Jerzemu Baczyńskiemu. Nie dlatego, że się podlizujemy, redaktorze, ale dlatego, że dla mediów, które są samodzielne, samorządne i wolne, co oznacza, że utrzymują się same, pomysł stworzenia portalu popularnonaukowego – myślę, że większość z państwa wie – to pomysł dość ekonomicznie osobliwy. Dziękujemy.
Karol Jałochowski: - Chcę podziękować jeszcze dwóm paniom, bez których też nie byłoby nas tutaj na scenie: Oldze Orzyłowskiej-Śliwińskiej, czyli szefowej miesięcznika „Wiedza i Życie” oraz Elżbiecie Wietesce, która jest szefową „Świata Nauki” - to jest karkołomna rzecz prowadzić miesięczniki naukowe w Polsce, a im się to udaje, a my [w Pulsarze] też prezentujemy treści tych dwóch miesięczników. Chciałbym podziękować też wszystkim finalistom, właściwie wszystkim państwu, bo to się bardzo dziwnie splata, fajnie się splata, z takim akcentem może na miesięcznik „Delta”, bez którego to miesięcznika nas by nie było, nie byłoby Pulsara, bo jako dziecko tę „Deltę” czytałem, a zwłaszcza „Małą Deltę”. Tutaj wszystko tak jakoś przepływa, tak mi się wydaje. Bardzo dziękujemy.
Wydawany przez Politykę nowoczesny portal popularnonaukowy działa zaledwie od 2022 roku, a w tym czasie stał się największym źródłem informacji o osiągnięciach badaczy z całego świata w ogólnopolskiej prasie. Artykuły o najważniejszych badaniach ukazują się na stronie www.projektpulsar.pl tuż po zdjęciu embargo czasowego, a pozostałe najciekawsze osiągnięcia naukowe trafiają do codziennego serwisu. Portal tworzy także teksty problemowe, społeczne i związane z kulturą - m.in. poleca wybrane książki, publikuje przedruki fragmentów wydawnictw, pod kątem naukowym analizuje popularne filmy czy seriale. Ponadto prezentuje opinie, reportaże naukowe, śledzi nowinki technologiczne i zmiany klimatyczne, przeprowadza wywiady i moderuje dyskusje między naukowcami. Okrętem flagowym portalu są cotygodniowe godzinne podcasty czy rozmowy z badaczami, które zespół Pulsara prowadzi na rozmaitych festiwalach.
W Pulsarze pracuje zespół wyspecjalizowanych w określonych dziedzinach nauki dziennikarzy, to portal z treściami premium, a więc jest medium płatnym (niemniej w przystępnej cenie). Subskrybujący otrzymują dostęp nie tylko do wszystkich materiałów tworzonych w ramach codziennego funkcjonowania portalu, ale także do najnowszych i archiwalnych artykułów dwóch prestiżowych miesięczników – najstarszego amerykańskiego pisma popularnonaukowego „Scientific American” („Świat Nauki”) oraz jednego z najstarszych polskich wydawnictw popularnonaukowych „Wiedza i Życie”. Od 2024 roku czytelnicy Pulsara mogą także słuchać wybranych artykułów (wersje dźwiękowe przygotowywane są z użyciem sztucznej inteligencji).
Pulsar jest partnerem strategicznym Śląskiego Festiwalu Nauki Katowice, redaktor naczelny portalu, Karol Jałochowski jest kuratorem programu filmowego sekcji Doc+Science na Krakowskim Festiwalu Filmowym, Pulsar współpracuje z wydawcami książek popularnonaukowych, nawiązał też ostatnio współpracę m.in. z Muzeum Sztuki Nowoczesnej.
Zespół Pulsara pisze przyjaźnie o nauce, nie stroni też momentami od humoru – chcąc tym pokazać, że nauka jest nie tylko fascynująca, ciekawa i przydatna, ale też po prostu fajna.|
Wszyscy laureaci 20. edycji konkursu „Popularyzator Nauki”
W tym roku Nagroda Główna konkursu „Popularyzator Nauki” trafiła redakcji miesięcznika „Delta”. Swoją decyzję kapituła nagrody uzasadniła tak: „Za pół wieku popularyzacji matematyki, fizyki, astronomii i informatyki na bardzo wysokim poziomie. Za umiejętność włączania w te działania naukowców, doktorantów i nauczycieli. Za wysoką merytoryczną i redakcyjną jakość publikacji”.
Ponadto przyznano następujące nagrody:
W kategorii Naukowiec zwycięzcą został dr Tomasz Miller z Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W kategorii Animator zwyciężczynią została Dagmara Bożek.
W kategorii Zespół zwycięzcą została Strefa Naukowa Festiwalu Fantastyki Pyrkon.
W kategorii Instytucja zwycięzcą została Europejska Fundacja Kosmiczna.
W kategorii Media zwycięzcą została redakcja Pulsara – portalu popularnonaukowego, którego wydawcą jest POLITYKA.
Poza tym kapituła zdecydowała o przyznaniu dwóch wyróżnień. Pierwsze z nich otrzymał ekohydrolog, dr Sebastian Szklarek z Europejskiego Regionalnego Centrum Ekohydrologii PAN w Łodzi. Drugie wyróżnienie trafiło do zespołu badaczy z Uniwersytetu Łódzkiego „W stronę dostępności”.
Jak co roku redakcja serwisu Nauka w Polsce przyznała także nagrodę im. red. Tomasza Trzcińskiego za wzorcową politykę informacyjną. W tym roku trafiła ona do Eweliny Zambrzyckiej-Kościelnickiej, rzeczniczki Centrum Badań Kosmicznych PAN.
Wszystkim tegorocznym zwycięzcom gratulujemy. A autorkom i autorom Pulsara, bez których tego wielkiego sukcesu by nie było, bardzo serdecznie dziękujemy.
Autorki i autorzy Pulsara
Karol Jałochowski (naczelny): Fizyk z wykształcenia. Dziennikarz z fachu. Stypendysta National University of Singapore, rezydent Santa Fe Institute i wiedeńskiego Complexity Science Hub. Laureat nagrody Grand Press. Autor filmowej serii dokumentalnej „Pionierzy” poświęconej największym umysłom naszej epoki i książki „Heretycy, buntownicy, wizjonerzy“.
Katarzyna Czarnecka (wicenaczelna): Kulturoznawczyni z wykształcenia. Absolwentka podyplomowych Studiów Polsko-Żydowskich Instytutu Badań Literackich PAN. Dziennikarka z fachu.
Agnieszka Krzemińska: Dziennikarka naukowa. Ukończyła archeologię śródziemnomorską na UW. Stypendystka na Freie Universität w Berlinie. Autorka książek, m.in. „Dawniej ludzie żyli w brudzie. Kiedy i dlaczego zaczęliśmy o siebie dbać” oraz „Grody, garnki i uczeni. O archeologicznych tajemnicach ziem polskich”, za którą w 2022 r. otrzymała Złotą Różę – nagrodę za pozycję popularnonaukową wyróżniającą się rzetelnością i wybitną formą literacką.
Marta Alicja Trzeciak: Z wykształcenia lekarka weterynarii i dziennikarka. Z zawodu i pasji popularyzatorka nauk przyrodniczych oraz medycznych i fact checkerka (Stowarzyszenie Demagog). Autorka książek popularnonaukowych („Czy słonie dają klapsy?”, „Laboratorium w szufladzie. Zoologia”) i recenzentka tychże (Mądre Książki). Wierzy, że dżdżownice będą pierwszymi bohaterkami kolonizacji Marsa.
Andrzej Hołdys: Dziennikarz naukowy specjalizujący się w naukach o Ziemi i dyscyplinach pokrewnych, tłumacz literatury popularnonaukowej. Skończył geografię na Uniwersytecie Warszawskim. Stały współpracownik „Wiedzy i Życia”.
Jacek Kubiak: Z zawodu biolog, z zamiłowania czytatiel i pisatiel, współautor „Bloga szalonych naukowców”. Absolwent UW i były adiunkt w Zakładzie Embriologii Wydziału Biologii tej uczelni. Od ponad 20 lat pracuje w CNRS/Uniwersytet Rennes 1 we Francji.
Mateusz Kostecki: Doktor z Pracowni Neurobiologii Emocji Instytutu Biologii Doświadczalnej im. Marcelego Nenckiego PAN.
Jerzy Kowalski-Glikman: Znajomi twierdzą, że pamięta wojnę rosyjsko-japońską, ale to nieprawda. Prawdą jest, że od wielu lat jest fizykiem teoretycznym i matematycznym. Specjalizuje się w teorii grawitacji, kosmologii i metodach kwantowania. Profesor związany z uczelniami w Warszawie i Wrocławiu.
Wojciech Mikołuszko: Przyrodnik międzywydziałowy, biologiczno-geologiczny. Pisze o naukach przyrodniczych dla dzieci od lat 5 do 105 – artykuły i książki, fakty i fikcje. Wyróżniany i nagradzany za swą działalność dziennikarską oraz literacką.
Piotr Panek: Z wykształcenia: biolog środowiskowy z obowiązkami laboratoryjnymi. Z obecnego zawodu: biolog biurkowy z obowiązkami urzędniczymi. Z zamiłowania: za długo by wymieniać. Najdłużej mieszkał w Warszawie i jest związany ze środowiskiem akademickim tego ośrodka, ale nie wyzbył się akcentu małopolskiego.
Marcin Rotkiewicz: Z wykształcenia dziennikarz i filozof, stypendysta MIT. Autor wywiadów rzek z prof. Jerzym Vetulanim „Mózg i błazen” oraz z prof. Bogdanem Wojciszke „Homo nie całkiem sapiens”. Napisał również „W królestwie Monszatana. GMO, gluten i szczepionki”, za którą otrzymał nagrodę redaktorów portalu Mądre Książki.
Krzysztof Siwczyk: Poeta i eseista, ur. w 1977 r. Debiutował w głębokich latach. 90. Ostatnio wydał tom wierszy „Krematoria I/Krematoria II” (2021) oraz esej „Sygnał w zenicie” (2022). Od ponad dekady pisuje felietony do POLITYKI. Mieszka w Gliwicach.
Marcin Skrzypek: Prowadzi Forum Kultury Przestrzeni w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN”. Był organizatorem Roku Jana Gehla 2014 w Lublinie – kampanii popularyzującej idee „miasta dla ludzi” i projektowania zorientowanego na człowieka.
Tomasz Targański: Historyk, dziennikarz tygodnika POLITYKA.
Tomasz Roman Tarnawski: Doktorant nanotechnologii w Instytucie Fizyki Jądrowej PAN. Interesuje się biosensorami i mikroelektroniką. Prowadzi program „Kanapa Fizyków” na YouTube, jest aktywnym członkiem Polskiego Stowarzyszenia Transhumanistycznego.
Łukasz Tychoniec: Astrofizyk z Universiteit Leiden. Bada procesy formowania się planet i gwiazd. Używa do tego celu teleskopów takich jak ALMA i JWST.
Jędrzej Winiecki: Występuje na nizinach Europy Środkowej, nieregularnie podejmuje migracje w wyżej położone miejsca. Ciekawią go te ustalenia nauki, która przedstawicielom jego gatunku – zwłaszcza osobnikom zwanym polityczkami i politykami – pomagają ocalać dzikość oraz zatrzymać proces unicestwiania innych organizmów i ich siedlisk.