Zanim koronka stanie się samonośna, przypięta jest do podkładu setkami szpilek, które umożliwiają wykonanie misternych wzorów. Zanim koronka stanie się samonośna, przypięta jest do podkładu setkami szpilek, które umożliwiają wykonanie misternych wzorów. Shutterstock
Struktura

Wydziergane powietrze

Włoska koronka z lat 1605– 1610 typu punto in aria. Ta technika wykształciła się pod koniec XVI w. jako pierwsza koronka igłowa. Powstawała przy użyciu ściegu dzierganego na szkielecie z nici napiętych na podkładzie papierowym z rysunkiem wzoru.Muzeum Narodowe w Krakowie Włoska koronka z lat 1605– 1610 typu punto in aria. Ta technika wykształciła się pod koniec XVI w. jako pierwsza koronka igłowa. Powstawała przy użyciu ściegu dzierganego na szkielecie z nici napiętych na podkładzie papierowym z rysunkiem wzoru.
Koronki symbolizują piękno, delikatność i luksus. Ich historia to nie tylko opowieść o modzie, ale również o kunszcie, determinacji, olbrzymich zyskach, a potem stopniowym zmierzchu jednego z najbardziej paradoksalnych rękodzieł w dziejach.

Delikatna tkanina z nici przypominająca pajęczynę jest piękna, ale nie niezbędna. Nie grzeje, nie chroni przed wiatrem i deszczem, jej jedynym zadaniem jest podkreślać piękno, dostojeństwo lub zmysłowość stroju, ten zaś ma określać, kim jest nosząca go osoba. To zbytek, dekoracja, symbol prestiżu, który zakrywając, odsłania czy to ciało, czy status noszącej go osoby. Jednocześnie ma dwoistą naturę – z jednej strony jest niewinny i delikatny, z drugiej kuszący i zmysłowy. Francuskie określenie koronki, dentelle, pochodzi od słowa dens – ząb, polskie – od insygnium władzy (korony) zwieńczonego ząbkowaniem; zmiękczające -ka podkreśla jej delikatność.

Wiedza i Życie 2/2025 (1082) z dnia 01.02.2025; Historia; s. 50
Reklama