Podkast 126. Pamela Krzypkowska: Sztuczna inteligencja? Uczyć, nie straszyć

Z Pamelą Krzypkowską rozmawiamy w chwili premiery Polskiego Wielkiego Uniwersalnego Modelu Językowego, bardziej znanego pod wdzięcznym skrótem PLLuM (Polish Large Language universal Model). Stworzony przez konsorcjum sześciu instytucji naukowych ma…

No właśnie, co ma model (a właściwie cały ich zbiór), który w bezpośrednim wyścigu ze wszystkomającymi odpowiednikami z zagranicy na moc obliczeniową pozbawiony jest praktycznie szans?

Po pierwsze, ma rozmiar odpowiedni do zadania, czyli przenoszenia, odzwierciedlania lokalnego kontekstu kulturowego. Tego nie zapewni żadna AI z obcej fabryki. – I nie chodzi o obawę przed zniewoleniem globalizacją – mówi Krzypkowska – a o wzmocnienie naszych idei na ich globalnym rynku. Zachowanie dziedzictwa w technologii.

Po drugie, à propos, PLLuM ma służyć utrzymaniu suwerenności technologicznej. Nie dla samej patriotycznej idei, ale dla praktycznych korzyści wynikających z możliwości korzystania z rozwiązań wyjaśnialnych, godnych zaufania, pozbawionych „tylnych drzwi”, które producent mógłby umieścić, chcąc potajemnie eksportować dane lub w równie niecnym celu. Rozwiązań, których można by było używać na przykład w administracji państwowej.

Realizujemy ten odcinek podkastu w czasie geopolitycznego wzmożenia i rosnącej obecności sił skrajnie prawicowych, do czego doszło m.in. na skutek zastosowania nowych, opartych na AI narzędzi kształtowania opinii. Nie w nich samych jednak upatruje Krzypkowska zasadniczego zagrożenia, ale w naszych nawykach, w braku higieny cyfrowej.

– Jak w przypadku każdej innej technologii, tak i tu obowiązuje zasada ograniczonego zaufania – mówi gościni pulsara. Bardziej niż hipotetycznych, złowrogich, samopowielających się modeli AI opanowujących sieć obawia się zaśmiecania cyberprzestrzeni przez te zwykłe, już powszechnie używane. I dezinformacji na temat sztucznej inteligencji.

– Bo co się najlepiej sprzedaje? Strach.