DNA w superkondensatorach? Pomoże Origami

Przyszłość elektroniki to miniaturyzacja. Telewizory i laptopy są coraz cieńsze, nie ma dnia bez nowego osiągnięcia w elektronice dwuwymiarowej (czyli układach i urządzeniach cienkich jak kartka). Wszystko to ma jednak swoje granice, dlatego pojawiają się kolejne pomysły na produkcję elektroniki w mikro- i nanoskali. Autorzy nowej pracy z „Science Advances” wykorzystali łańcuchy DNA.

Na podłożach krzemowych badacze wytworzyli niewielkie „wyspy” ze złota, które następnie pokryli modyfikowanymi łańcuchami kwasu deoksyrybonukleinowego. Były one ukształtowane za pomocą technik określanych jako Origami DNA w bipiramidy o wymiarach ok. 29 nm. One – już na krzemie ze złotem – poddano wygrzewaniu, dzięki czemu samoczynnie się ułożyły w większe bloki – kwadratowe kryształy o szerokości ok. 5 mikrometrów. Dalsza preparatyka (obejmująca serię reakcji chemicznych oraz wygrzewania) miała na celu przekształcenie wyprodukowanych kryształów DNA w krzemionkę. Uzyskano więc matrycę krzemowych struktur 3D, które autorzy byli w stanie pokryć tlenkiem cyny oraz złotem, aby umożliwić podłączenie kontaktów i pomiar charakterystyk prądowo-napięciowych.

Celem tego złożonego eksperymentu było przetestowanie nowatorskiej techniki wytwarzania wzorcowanych powierzchni przewodzących, które mogą być wykorzystane w takich urządzeniach jak czujniki gazu i superkondensatory. Autorzy wykazali jej skuteczność. Istnieje kilka metod wytwarzania tego typu matryc, ale tutaj udało się wyprodukować kryształy w bardzo dużej ilości za jednym podejściem, co jest kluczowe dla przemysłu.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.