Jeden element zwiększa skuteczność immunoterapii

Jej nazwa nawiązuje do rzymskiego boga o dwóch twarzach – Janusa. Nie przypadkiem. Ten enzym ma bowiem dwa fragmenty cząsteczek białka o przeciwstawnym działaniu. Jedna, jak na kinazę przystało, działa jako enzym przenoszący cząsteczkę z grupy wysokoenergetycznej (konkretnie: ATP) na molekułę docelową. Druga go hamuje. Teraz dwie grupy badawcze, niezależnie od siebie odkryły, że dodanie kinazy janusowej do immunoterapii na raka nasila jej działanie. Nawet u tych pacjentów, którzy w ogóle nie reagują na nowoczesne leczenie.

Jeden zespół, dowodzony przez Jaroslava Zaka z The Scripps Research Institute w La Jolla, badał ją u chorych na chłoniaka Hodgkina (choroby nowotworowej układu limfatycznego objawiającej się m.in. powiększeniem węzłów chłonnych). Drugi, kierowany przez Divija Mathew z University of Pennsylvania, u pacjentów z rozsianym (dosłownie: „niedrobnokomórkowym”) nowotworem płuc. Obie grupy chorych zyskały dzięki wprowadzeniu immunoterapii, konkretnie zaś przeciwciał monoklonalnych blokujących niektóre białka na limfocytach T (te białe ciałka krwi nie pozwalają na zahamowanie rozwoju i zabicie komórek rakowych). Część pacjentów, którzy mieli przewlekłe zapalenie lub też zahamowanie układu odpornościowego, jednak na nią nie reagowała.

Dodanie kinazy janusowej, która zatrzymuje zapalenie wewnątrz komórek, spowodowało, że wyciszony został przewlekły stan zapalny. Mathew odkrył to w II fazie badań klinicznych na 21 chorych (na średniej grupie). Zespół Zaka przeprowadził je w I/II fazie na 19 pacjentach (I jest na małej grupie i bada głównie bezpieczeństwo, II – na średniej liczbie i jest skupiona na skuteczności nowej terapii; dopiero III, finalna, analizuje jej skuteczność na dużej, często liczonej w setkach, grupie chorych). W zespołach obu naukowców badano przeżywalność chorych niereagujących na immunoterapię w ciągu 2 lat. Pacjenci z każdym rodzajem nowotworu odzyskiwali zdrowie.

„Oprócz ekscytujących odkryć wczesnej fazy badań klinicznych, raportowanej przez obie grupy, dostarczają one dużej liczby danych ze złożonymi analizami ze strony układu odpornościowego” – piszą Masimo Gadina i John J. O’Shea w powiązanym z obu doniesieniami omówieniu.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.