44. i 60. rok życia – to wtedy starzenie gwałtownie przyspiesza

Każdy dzień zbliża nas do śmierci – to fakt. Ale nie każdy w takim samym stopniu. W powszechnym mniemaniu starzenie się jest procesem kumulatywnym: w ciele gromadzą się zmiany, pomyłki, niedoskonałości, stopniowo wszystko zaczyna szwankować, aż w końcu przestaje działać. Jednak doniesienia naukowe ostatnich lat pokazują, że dwie osoby w tym samym wieku chronologicznym mogą cechować się bardzo odmiennymi parametrami metabolicznymi, epigenetycznymi czy immunologicznymi. Te z kolei przekładają się na „wiek biologiczny” danego organizmu.

Najnowsze badania, opublikowane na łamach „Nature Aging”, wskazują jednak, że to nie koniec historii. U każdej osoby, niezależnie od tego, czy jest ona młoda ciałem i duchem, czy nie, starzenie zachodzi w sposób nieliniowy. To znaczy, że „okręt” w pewnym momencie tonie, bo maszt się zawalił, w burcie zrobiła się dziura, a ster się złamał, a nie dlatego, że każdego dnia wlewano na pokład jedną szklankę wody.

Z ustaleń uczonych ze Stanford University School of Medicine oraz singapurskiego Nanyang Technological University wynika, że dwa przełomowe momenty w życiu, w których starzenie się gwałtownie przyspiesza, następują około 44. oraz około 60. roku życia. Te progi są związane ze skokowym spadkiem efektywności działania poszczególnych systemów ciała. W czwartej dekadzie życia – jak wykazali badacze – dochodzi m.in. do zmiany metabolizmu lipidów oraz spadku funkcjonalności układu krążenia. To niesie za sobą dalsze konsekwencje, takie jak wzrost ryzyka zachorowania na choroby metaboliczne czy sercowo-naczyniowe.

Z kolei szósta dekada życia to czas gwałtownego pogorszenia metabolizmu węglowodanów oraz regulacji immunologicznej. Ta ostatnia, w prawidłowych warunkach, stoi na straży procesów odpornościowych, ale także zapobiega nowotworzeniu. Kiedy układ immunologiczny przestaje działać sprawnie, patologie zdarzają się częściej i są bardziej wyrażone.

Dlaczego te dwa progi starzenia się występują akurat w tym konkretnym wieku? Na to pytanie uczeni nie odpowiedzieli. Zauważyli jednak, że nieliniowe podejście do procesu starzenia może mieć praktyczne znaczenie, np. w odniesieniu do opracowywania różnych terapii.

Ich ustalenia, bazujące na bardzo skrupulatnych testach, dostarczają interesujących obserwacji, jednak same konkluzje nie są przełomowe. W praktyce klinicznej również odnosi się bowiem do progów wiekowych – np. programy profilaktyczne kierowane są do konkretnych grup demograficznych. Nie bez powodu na prewencyjną kolonoskopię, mammografię czy badanie profilu lipidowego nie kieruje się zwykle dwudziesto- czy trzydziestolatków, lecz osoby będące w tym wieku, w którym statystycznie ryzyko zachorowania wzrasta.

Dziękujemy, że jesteś z nami. To jest pierwsza wzmianka na ten temat. Pulsar dostarcza najciekawsze informacje naukowe i przybliża najnowsze badania naukowe. Jeśli korzystasz z publikowanych przez Pulsar materiałów, prosimy o powołanie się na nasz portal. Źródło: www.projektpulsar.pl.